Skrzynka należy do serii "Obozy polickie Hydrierwerke" (tu mapka obozów całej serii).

Opis historyczny:

 Pommernlager

<<Jego powstanie przypada na początek 1940 r., kiedy to w marcu, kwietniu i maju przywieziono tam pierwsze transporty Polaków z Bydgoszczy, Torunia i Łodzi. Były to duże grupy, liczące po kilkadziesiąt ludzi, wyłącznie mężczyzn. Wszystkie relacje stwierdzają zgodnie, że w tym okresie obóz był w stadium rozbudowy i w końcu maja 1940 r. obejmował nie więcej niż dziesięć drewnianych baraków. Biorąc za podstawę numery obozowe, przydzielone mieszkańcom obozu, można uznać, że w końcu maja 1940 r. znajdowało się w nim 841 Polaków.

Nad głównym wejściem do obozu widniał duży napis "Pommernlager". Teren był ogrodzony drutem kolczastym oraz wieżami wartowniczymi i małymi schronami betonowymi. Znane są nazwiska dwóch komendantów obozu: Tepich oraz Folt w r. 1942. Na terenie obozu, wydzielono część baraków dla polskich jeńców wojennych. Kontaktowanie się z nimi było zupełnie niemożliwe, że względu na oddzielające ich druty kolczaste. W następnych latach w Pommernlager zamieszkali także jeńcy francuscy, holenderscy, belgijscy i radzieccy. Wszyscy byli od siebie oddzieleni drutami. Pommernlager był jednak obozem niemal wyłącznie dla Polaków oraz dla jeńców wojennych. Tutaj kierowano najpierw przywożonych do Polic robotników polskich, których poddawano badaniom lekarskim, fotografowano i przydzielano im numer oraz znak „P” [symbol tej odznaki widoczny jest na początku opisu skrzynki - przyp. własny]. W r. 1943, po odpadnięciu Włoch od III Rzeszy, przywieziono do obozu robotników włoskich oraz część internowanych żołnierzy. Po powstaniu warszawskim, jesienią 1944 r., przybył do Pommernlager transport około 500 ludzi. W roku 1944 obóz składał się już z pięćdziesięciu dwóch baraków, określanych mianem "heimów". Poza tym były one kolejno numerowane.

Obóz ten istniał aż do końca wojny. Podobnie jak zakłady chemiczne [t.j. fabryka benzyny-przyp. własny], obóz był również bombardowany. W czasie dwukrotnych nalotów (w dniu 17 sierpnia oraz 24 grudnia 1944 r.) został niemal doszczętnie spalony, a mieszkańców jego przeniesiono do "Tobruku" [oraz do Hydro Bau I-przyp. własny]. Ewakuacja obozu nastąpiła 24 marca 1945 r.>>

Cel drugorzędny (współczesny):

Wyprawę po kesza rozpoczynamy przy tablicy upamiętniającej więźniów Pommernlager przygotowaną przez stowarzyszenie "Skarb" - POI1. Stąd rozciąga się też widok na budynek zarządu Z.Ch. "Police" (zdjęcie).

Zapalonym bunkrołazom proponuję przekroczyć "strumyk" za miejscem ukrycia kesza i uderzyć w kierunku POI2 (zdjęcie) - znajdziecie tam wejście do pierwszego (wschodniego) z szeregu 3 bunkrów obozu. UWAGA na "czynne" tory kolejowe. Naprawdę polecam tylko zapaleńcom ponieważ dojście jest dość trudne choć nie za daleko (ok. 300 metrów).

Dla miłośników industrialu polecam dalszą wyprawę od tablicy (POI1) ulicą Kuźnicką w kierunku zachodnim - po drodze można zgarnąć keszyk z poza serii i pooddychać połową tablicy Mendelejewa.

Zdjęcie lotnicze (źródło: forum Wirtualne Police):

Zielony prostokąt to wspomniany biurowiec Z. Ch. Police, a biała linia to obecna ul. Kuźnicka (plik kmz dostępny dla zainteresowanych).

O skrzynce:

Mikromagnetyk ukryty pod koordynatami (+/-3 m).  Proszę uważać w poszukiwaniach aby nie wpaść do "radioaktywnego" strumyka (stąd m.in. atrybut niebezpieczeństwa; drugi powód to anty-zdrojowy klimat - choć z drugiej strony mam wśród żywych znajomych osoby pracujące ponad 30 lat na "Zakładach", więc nie może być aż tak źle). Spoiler powinien wszystko wyjaśnić. UWAGA: Brak pisadła w skrzynce.

Nie zapomnij spisać kod z logbooka!!