Krzyże pokutne to kamienne formy w kształcie krzyża wznoszone przez zabójców w miejscu, w którym dokonali morderstwa. Zwyczaj ten przywędrował do Polski z zachodu, a panował w niej prawdopodobnie od XIII w. do poł. XIX w. Na przestrzeni wieków krzyże zmieniały swój wygląd oraz formę. Obszar ich występowania sięga od północy Włoch po Skandynawię. W Europie występuje ok. 7000 krzyży, w tym. ok. 4000 w Niemczech. Największym tego typu obiektem w Europie jest krzyż pokutny w Stargardzie Szczecińskim. Niektóre źródła podają informacje o rzekomych trzech tysiącach zaginionych krzyży. Część została zniszczona podczas wojen oraz w wyniku kradzieży, zaniedbania i wandalizmu. Krzyże były również używane jako materiał budowlany. Na terenie samej Polski znajduje się ok. 600 krzyży, w większości średniowiecznych, choć zdarzają się także XVII-wieczne. Około 400 krzyży umiejscowionych jest na terenie województwa dolnośląskiego, a największy spośród nich to Krzyż pokutny w Kijowicach. Pozostałe są w województwach lubuskim, opolskim i śląskim. W województwach pomorskim, świętokrzyskim, wielkopolskim i zachodniopomorskim są pojedyncze sztuki. Krzyże były również przenoszone ze swoich pierwotnych miejsc na cmentarze, do parków, ogrodów i innych miejsc.

Co ciekawe morderca, oprócz wzniesienia krzyża, był również zobowiązany pokryć koszty pogrzebu i przewodu sądowego. Winien również łożyć na utrzymanie rodziny zabitego. Był zobowiązany wobec Kościoła, np. musiał zakupić świece. Następnie powinien odbyć boso pieszą pielgrzymkę do świętego miejsca. Wystawienie krzyża stanowiło ostatni punkt pokuty. Krzyż był jej wyrazem zadośćuczynienia. Stawiano go ku pamięci, uwadze i przestrodze potomnych. Miał również skłaniać przechodnich do modlitwy za dusze: zabójcy i ofiary. Przy krzyżu następowało pojednanie zabójcy z rodziną ofiary.

O samym krzyżu wiadomo niewiele. Jest to maltański krzyż pokutny z XVI lub XVII wieku. Miejsce warto odwiedzić nie tylko ze względu na tytułowy "dowód zbrodni", ale i "Park Pokoju" powstały w 2003 roku na miejscu cmentarza poewangelickiego. Można tam znaleźć między innymi trzy kaplice grobowe oraz jedyny zachowany grób tutejszego pastora.

źródło: wikipedia.org

Skrzynka to mały pojemnik, w środku znajduje się trochę fantów, trzy certyfikaty + logbook, ołówek, temperówka i kuleczki przeci pleśni (nie na wymianę). Kordy wskazują dokładne miejsce ukrycia kesza. Samo podjęcie się skrzynki nie powinno być problemem.  Przed parkiem można zaparkować samochód.

Powodzenia!