Zachodnia granica Krzyżacka rozpoczynała się w ujściu kanału Łebskiego do Bałtyku, biegła poprzez kanał, jezioro Łebsko do miejsca, gdzie do jeziora uchodzi rzeka Łeba. Dalej w górę rzeki poprzez dawną zaporę w Cecenowie do granic dóbr Małoszyce, należących do zakonu. Dalej granicą dóbr Unieszyna, również należących do zakonu. Następnie granicami wschodnimi dóbr Oskowo, należących do księstwa słupsko-sławieńskiego, dalej do granic dóbr Kołodzieje, należących do zakonu. Kolejne dobra to krzyżackie Gołuszyno, potem krzyżacka Sucha i Studzienice, należące do księstwa sławieńsko-słupskiego, do krzyżackiego Golczewa, do krzyżackiego jeziora Glinowskiego...
Teksty źródłowe przetłumaczył Przemysław Szymla
Z tego tekstu wynika, że od dóbr Małoszyce, granica Zakonu biegła granicą dóbr Unieszyno.
Czyli od dzisiejszej rzeczki Sitnicy do rzeki Unieszynki. Opuszcza nurt rzeczki Sitnicy w miejscu zwanym „Vogelsang” (Ptasi Śpiew) niedaleko Dębu „Świętopełk” i biegnie na zachód przez pagórki i wzniesienia do Unieszynki, dalej nurtem, w dół rzeki biegnie na południe. Właśnie na tym odcinku od Sitnicy do Unieszynki zachowały się dwa olbrzymie kamienie z wyrytym znakiem krzyża „jerozolimskiego”. Znaku takie używali Krzyżacy po powrocie z krucjaty w ziemi Świętej. Nie zapominajmy, że oficjalna nazwa Zakonu Krzyżackiego brzmiała: Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie. Więc mamy możliwość dotknąć (zobaczyć) 900 lat historii w nienaruszonym stanie i oby tak zostało.
Pierwszy kamień znajduje się około 50 m od drogi na przesiece leśnej stanowiacej granice Nadleśnictwa Lębork i Cewice. Drugi kamień znajduje się 250m w górę, dalej na tej samej przesiece.
Wybierając się do kamieni trzeba się nastawić na wędrówkę pieszą, przynajmniej na przesiece.
Symbol | Typ | Współrzędne | Opis |
---|---|---|---|
Parking | --- | Do tego miejsca można podjechać samochodem | |
Interesujące miejsce | --- | Od tego miejsca trzeba już wędrować pieszo |