Kościół św. Ducha w Rypinie - zbudowany został około 1350 roku przez bożogrobców jako druga fundacja zakonna w mieście po kosciele św Piotra i Pawła w Starym Rypinie (Starorypinie). Położony był za murami miasta na przedmieściu zwanym Piaski, był to kościół drewniany, spłonął na początku XVIII wieku. Pobudowany w latach 1711 - 1713 przez kanonika Cyryla Lenarskiego, konsekrowany 30 kwietnia 1715 roku przez biskupa płockiego Ludwika Załuskiego, jeszcze w 1815 roku był rozbudowany łącznie z dzwonnicą, w 1823 roku runął. Tego samego roku ostatni z bożogrobowców o. Rafał Wietrzykowski podjął trud budowy nowego kościoła o tym samym wezwaniu św. Ducha. Kościół został poświęcony przez Konstantego Plejewskiego, biskupa pomocniczego diecezji płockiej.
Do budowy kościoła użyto drewna, układając bale metodą zrębową. Budowlę przykryto ostrym dachem ułożonym z kleńca z dużym okapem. Nad prezbiterium usadowiono małą sygnaturkę o czterech ścianach z otworami, którą pokryto daszkiem. Kościół posiadał dwa wejścia - jedno główne i drugie od zakrystii. Nawa kościoła posiadała wymiary 8 X 5,5 X 4 metry. Nawa od prezbiterium oddzielona była tzw. Kalwarią, czyli poprzeczną belką z ustawionym na niej krucyfiksem oraz rzeźbami św. Jana i Marii Magdaleny.
W 1827 roku kościół św. Ducha przyłączony został do kościoła parafialnego św. Trójcy i pełnił odtąd rolę kościoła filialnego. W 1908 roku kościół został odrestaurowany, dzięki zabiegom proboszcza ks. kanonika Mariana Wilkowskiego.
W końcu XIX stulecia z frontu drewnianego kościoła wybudowano murowaną cegłą kaplicę w stylu zbliżonym do gotyckiego. Budynek, kryty dachówką, został podparty ośmioma skarpami. Na każdej bocznej ścianie znajdowały się po dwa okna. W 1909 roku kaplica nie posiadała żadnego wyposażenia wewnętrznego. Jej fundatorem była rodzina Piwnickich.
Drewniany kościółek św. Ducha wraz z grobową kaplicą został rozebrany przez Niemców w 1940 roku.

Obecnie na tym miejscu zbudowany jest pomnik poświęcony Bożogrobcom.

Po drugiej stronie ulicy możemy podziwiać kościół Luterański.

Kościół Ewangelicko-Augsburski (Luterański), wybudowany w latach 1883-1888 roku w tzw. Ogrodzie Bożogrobców. Neogotycki, wykonany według projektu Stappelmanna. Wnętrze kościoła zdobi bogata polichromia, rzeźbiona ambona i trzy­częściowy ołtarz. Wyposażony jest w stylowe ławki i empory. Wieżę zdobi zegar sprowadzony z Pragi w 1911 roku.

Kesz ukryty za pomnikiem, fiolka ukryta w szczelinie (między pomnikiem a kostką brukową). Trochę wkopany w ziemię.

Proszę o takie samo zamaskowanie skrzynki.