Powodów do założenia skrzynki na Zakręcie Pięciu Gwizdków było wiele - widać stąd Twierdzę Wisłoujście (Festung Weichselmünde), Mewi Szaniec (Möwenschanze), stąd Schleswig-Holstein rozpoczął ostrzał Westerplatte w 1939 r., ale najbardziej zaciekawiły mnie przemiany ujścia Wisły i śluza. 

Trochę historii ujścia Wisły: 

1554 - głębokość ujścia przy Wisłoujściu przekraczała 5 m, 40 lat później już niecałe 3 m. 
1642 - ujście Wisły znajdowało się tuż za Twierdzą Wisłoujście. Nie było jeszcze przekopu Wisły, ani nawet Wisły Śmiałej, co powodowało, że większość wód uchodziła właśnie tutaj. Rzeka pozostawiała ogromne ilości osadów, szczególnie po powodziach tor wodny ulegał zamulaniu, a w Zatoce powstawały mielizny, które z biegiem czasu przekształciły się w wyspy (Ost Plaate i West Plaate). 
1674-1675 - poprzez umocnienie i pogłębienie kanału, który powstał między lądem a West Plaate (Westerplatte) utworzono Wester Fahrwasser o szerokości 37 m i głębokości 2,5 m. Wybagrowana ziemia trafiała na brzegi kanału, dzięki czemu podnoszono tereny obecnego Nowego Portu i Westerplatte i umacniano brzegi. 
1682 - kanał został zabezpieczony drewnianą śluzą, dzięki czemu nurt trafiał do starego ujścia, więc nowy tor wodny nie był zamulany. Stare ujście nazywano Norder Fahrwasser lub Altes Fahrwasser. 
1716 - rozpoczęto budowę falochronów u wylotu kanału. 
1724 - kanał przebudowano (Neues Wester Fahrwasser), zbudowano też nowocześniejszą śluzę. Z czasem człon Wester zniknął z nazwy kanału i został Neues Fahrwasser. Stare ujście było coraz płytsze, jednak mniejsze jednostki nadal mogły z niego korzystać. 
1801-1805 - dokonano poważnej przebudowy śluzy. 
1824-1838 - na prawym brzegu kanału wybudowano kamienny falochron. 
1829 - wielka powódź spowodowana m.in. zatorem lodowym na wysokości Wisłoujścia Wisła znalazła sobie tymczasowe ujście w okolicach Brzeźna. 
1840 - na skutek przerwania wału wydm powstała Wisła Śmiała. Nowoporckie ujście przestało być głównym ujściem Wisły. Od tej pory Gdański odcinek rzeki to Tote Weichsel (Martwa Wisła). 
1845 - w związku z powstaniem Wisły Śmiałej utrzymywanie mocno zamulonego Altes Fahrwasser nie miało już sensu  rozpoczęto zasypywanie starego ujścia, na skutek czego Westerplatte stało się półwyspem. 
1880 - z tego samego powodu, dla którego zasypano stare ujście nastąpiła rozbiórka śluzy. 
1890-1895 - wykonano Przekop Wisły. 
1912 - kanał portowy poszerzono do 100 m (obecnie 160 m). 

Śluza: 
Wiadomo o niej niewiele nie znalazłem żadnego jej zdjęcia, ani porządnego rysunku. W XIX w. prowadziła do niej Schleusenstrasse (obecnie ul. Zamknięta). Wejście od strony Wisły do kanału portowego było podzielone Wyspą Śluzy na dwie odnogi węższą od strony Nowego Portu i szerszą od strony Westerplatte. Obie odnogi były wyposażone we wrota. Od strony Nowego Portu na wyspę prowadził drewniany most. Przez drugą odnogę w dzień pływał prom, w nocy zaś Wyspę Śluzy z Westerplatte łączył most pontonowy. Wyspa była obmurowana cegłą i zabezpieczona granitowymi blokami. Od wschodu otaczał ją drewniany pomost. Stała na niej wartownia nadzorcy śluzy i maszt z wiatrowskazem. 
Obecnie po śluzie ani wyspie nie ma nawet śladu, znajdowały się jakieś 100 m w stronę ujścia od skrzynki. 
Dane uzyskane z książki Dawno temu w Nowym Porcie (Max Kiesewetter) i ze stron: 
http://www.laznia.pl/index.php?idDzial=206&idWpis=654 
http://pke.gdansk.pl/miastojakogrod/nowy_port_historia.html 
http://www.muzeum1939.pl/?str=2 
http://strukturellebaugeschichte.blogspot.com/2008_12_01_archive.html 

O skrzynce: 
Ze względu na częste kradzieże skrzynka będzie na razie wirtualna. Jak wymyślę jakieś ładne, bezpieczne miejsce, to skrzynka wróci do normalnej postaci. 
Dojście od strony ul. Na Zaspę. Po dojściu pod wskazane koordy warto obejrzeć zabytki po drugiej stronie, często można też podziwiać przepływające statki. 
Hasłem jest wynik wyrażenia (A+B)*C zapisany słownie, małymi literami, bez przerw.
A = numer ostatniej latarni, B = liczba polerów od wejścia do końca terenu, C = DOR pomostów