Pod koniec XVIII w. Kaspar Labes nabył tereny wokół Jaśkowej Doliny i urządził na okolicznych wzgórzach park dostępny dla mieszkańców. W tworzenie parku zaangażowali się następnie Wilhelm Ferdynand Zernecke i inni lokalni działacze. Wytyczono alejki, na stromych ścieżkach zbudowano schody, ustawiono ławki dla spacerowiczów, altanki, zbudowano korty tenisowe. Na placu nazwanym Łąką Festynową ustawiono słup do wspinania się. Było to miejsce , na którym organizowano różne festyny, konkursy np. w ramach corocznych obchodów Nocy Świętojańskiej. Plac ten z widocznym w głębi pawilonem Schroedera przedstawia poniższe zdjęcie.

Każda ścieżka, każda polana, wzgórze – otrzymały swoją nazwę. Patronami wzgórz po lewej stronie drogi, wiodącej do ówczesnej wsi Piecki, zostali członkowie pruskiej rodziny królewskiej Hohenzollernów. Po stronie prawej upamiętniono osoby zasłużone dla nauki (Heweliusza, Gutenberga, Kopernika) oraz dla Gdańska (np. Leopolda von Wintera). Poniższa rycina przedstawia altankę w Gaju Gutenberga, u stóp Wzgórza Kopernika.

Leopold von Winter urodził się w Świeciu nad Wisłą 23. stycznia 1823 roku. Ukończył gimnazjum w Bydgoszczy, potem po studiach prawniczych i ekonomicznych w Berlinie został wysłany do pracy w administracji państwowej. Można było o nim usłyszeć w Kwidzynie, Malborku no i w Gdańsku. W roku 1850 zastajemy go na stanowisku landrata powiatu Lebus (Lubusz), koło Frankfurtu nad Odrą. W 1859 zostaje radcą w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Berlinie a także komisarycznym prezydentem policji. Jego liberalne poglądy musiały jednak być zbyt nowatorskie w oczach jego przełożonych skoro został przeniesiony (co było swoistym zesłaniem) na stanowisko prezydenta rejencji w Sigmaringen, położonej w Baden-Württemberg na południu Niemiec.

8 grudnia 1862 roku powołany został na stanowisko nadburmistrza Gdańska. I był to pierwszy „obcy” na tym stanowisku. Urzędowanie rozpoczął od nowego roku, 6 stycznia 1863 r., (4 dni przed uruchomieniem metra w Londynie, 5 dni po zniesieniu niewolnictwa w Stanach Zjednoczonych, i na 16 dni przed wybuchem powstania styczniowego).

(...) Von Winter zaczął swoje urzędowanie od stanu sanitarnego w mieście. (...) Nadburmistrz zdawał sobie sprawę, że bez nowoczesnych wodociągów i systemu kanalizacji miasto stale będzie nawiedzane przez epidemie. Woda pitna dostarczana była do miasta albo z beczkowozów, albo pochodziła ze studni miejskich, dopływając tam systemem rur pamiętających czasy krzyżackie. (...)

W tym celu władze Miasta ściągnęły do Gdańska inżyniera budownictwa, Eduarda Friedricha Wiebe.(...) W czerwcu 1863 przedstawił władzom miejskim projekt urządzeń wodno-kanalizacyjnych dla części centralnej Gdańska. Przygotował też projekt pola irygacyjnego na Stogach i plan osuszania terenów dla Dolnego Miasta.