Zapraszamy do odwiedzenia Tczewa, który na mapie OC świeci pustkami. Mamy nadzieję, że już niedługo, a że jest to nasza pierwsza skrzynka, liczymy na wyrozumiałość. Piszemy pierwsza, ale włożyliśmy w nią sporo wysiłku, aby sprawiła frajdę po jej zaliczeniu oraz trochę kłopotów w czasie poszukiwań (mamy taką nadzieję).
Na pierwszy ogień poszedł niedawno postawiony....
17-tonowy pomnik, który będzie przypominał Tczewianom o saperach z
16. Tczewskiego Batalionu Saperów
Uroczystość odsłonięcia pomnika zbiegła się z 60. rocznicą oficjalnego powitania jednostki. W dniu 12 października 2011 16 Tczewski Batalion Saperów został oficjalnie pożegnany. Batalion został przeniesiony do Niska na Podkarpaciu. Odbyły się dwa transporty sprzętowe. Na terenie jednostki została jedynie grupa likwidacyjna, która będzie działać do końca 2011 roku. Później teren zostanie przekazany Agencji Mienia Wojskowego.
16. Tczewski Batalion Saperów
47 Batalion Saperów został sformowany rozkazem Dowódcy 16 Dywizji Piechoty nr. 01 z dnia 20.07.1945 roku. Początkowo siedzibą jednostki był Gdańsk Wrzeszcz (ul. Słowackiego), a następnie w lutym 1946 roku przeniesiono do Gdańska Oliwy , a w maju 1949 roku do Elbląga. Oficjalne powitanie jednostki w Tczewie nastąpiło w dniu 12 października 1951r. Pierwsze zadanie bojowe wykonał batalion w dniach 05.11-20.12.1945r. Było to rozminowanie terenów byłego województwa gdańskiego. W dniu 12 marca 1961 roku społeczeństwo miasta Tczewa ufundowało sztandar, który został wręczony na placu Hallera w Tczewie. W dniu 13.09.1992r. 47 Batalion Saperów przyjął dziedzictwo tradycji 16 Batalionu Saperów 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty, pamiętając również o 2 Batalionie Strzelców stacjonującym w Tczewie przed drugą wojną światową. Nastąpiło przemianowanie jednostki określonej odtąd jako 16 Batalion Saperów 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej. Dokonał tego symbolicznie Szef Wojsk Inżynieryjnych Warszawskiego Okręgu Wojskowego ppłk dypl. Ryszard Żuchowski, wręczając dowódcy 47 Batalionu Saperów akt dziedzictwa tradycji 16 Batalionu Saperów 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty.
Transporter PTS
PTS (ros. ПТС - Плавающий транспортер средний - pławajuszczij transportior sriednij - średni transporter pływający) – gąsienicowy transporter pływający konstrukcji ZSRR, produkowany od lat 60. XX wieku w kilku wersjach (PTS z 1961, PTS-M z 1965, PTS-2 z 1973, PTS-3 z 1988). W wersji PTS-M używany także w Polsce.
Transporter PTS skonstruowano w ZSRR w 1961 roku w Kriukowskiej Fabryce Wagonów (KWZ - Kriukowskij Wagonostroitielnyj Zawod) w Krzemieńczuku, pod kierunkiem J. Lenciusa, jako następca pływającego transportera gąsienicowego K-61, dysponujący większą ładownością. W konstrukcji wykorzystano podzespoły ciągnika artyleryjskiego ATS-59 i czołgu T-54. Ogólny układ konstrukcyjny był zbliżony do K-61; transporter miał silnik umieszczony pośrodku, napędzający gąsienice oraz dwie trzyłopatowe śruby średnicy 650 m w tunelach pod tylną częścią pojazdu. Platforma ładunkowa, za zamkniętą kabina załogi, była odkryta, dostępna przez opuszczaną rampę z tyłu pojazdu. Pojazd był napędzany silnikiem wysokoprężnym o mocy 257,6 kW, który pozwalał na osiągnięcie prędkości do 42 km/h na lądzie i 10,6 km/h w wodzie. Masa własna wynosiła 17 ton, ładowność na lądzie - 5 ton, a na wodzie 10 ton. Platforma ładunkowa miała wymiary 7,1 x 2,6 m (18,5 m²).
W 1965 opracowano w KWZ model zmodernizowany PTS-M. Przy niezmienionej mocy silnika i ładowności, nieco powiększono powierzchnię ładunkową, do 7,9 x 2,6 m (20,54 m²). Kabina załogi została wyposażona w urządzenia filtrowentylacyjne i ogrzewanie. Dodano wyposażenie do pływania po morzu, w postaci stelażu z rur z plandeką, zabezpieczającą przed bryzgami wody. Ponadto, ulepszono wyposażenie (nowa radiostacja, reflektor, przyrządy noktowizyjne). Zwiększyło to masę własną do 17 800 kg. W 1973 roku opracowano nowy model transportera PTS-2. W odróżnieniu od poprzednich, powstał on w Ługońsku, pod kierunkiem S. Fiłonowa i W. Kołdoba. Wzrosły wymiary transportera, masa własna - do 24,2 t i ładowność - do 12 ton. Zastosowano silnik o większej mocy 522,5 kW. Nieco zmieniła się sylwetka, a w układzie jezdnym 6 kół nośnych o dużej średnicy zostało zastąpione przez 7 mniejszych kół, z rolkami podtrzymującymi gąsienice. Zastosowano lekko opancerzoną kabinę, z urządzeniami filtrowentylacyjnymi. Czterołopatowe śruby w tunelach miały średnicę 700 cm. Powierzchnia ładunkowa miała wymiary 8,225 x 2,87 m (23,6 m²). Maksymalna prędkość na drodze wzrosła do 60 km/h, a na wodzie do 12,9 km/h.
Dalszym rozwinięciem PTS-2 jest PTS-3, skonstruowany w 1988 w zakładach Ługansktiepłowoz w Ługańsku pod kierownictwem Ł. Pozdniakowa. Wzrosła jego ładowność na wodzie do 16 ton oraz prędkość na wodzie do 15 km/h (z obciążeniem), dzięki zamianie śrub napędowych w tunelach pod dnem transportera na śruby średnicy 750 cm w pierścieniowych osłonach, za rufą transportera, napędzane za pomocą ruchomych wałów. W położeniu transportowym na lądzie, śruby te są podniesione i podczepione pod tylną rampą, razem z rampą też się opuszczają przy załadunku. Transporter ma też inne ulepszenia, między innymi formy opancerzenia kabiny. Nieco zwiększono powierzchnię ładunkową do 8,285 x 2,89 m (24 m²).
PTS to dwuśrubowa jednostka pływająca na podwoziu gąsienicowym przeznaczona do przepraw desantowych m.in. artylerii (2 działa kalibru do 85 mm z obsługą, jedno działo kalibru do 122 mm z obsługą lub jedną haubicę do 152 mm z obsługą), kołowych i gąsienicowych ciągników artyleryjskich (po jednym wraz z obsługą), transporterów opancerzonych, pododdziałów desantowych, samochodów oraz innych ładunków o ciężarze nie przekraczającym 10 ton lub desantu złożonego z 72 żołnierzy z pełnym ekwipunkiem. Transporter PTS-2 razem z przyczepą pływającą P-PTS umożliwia jednoczesną przeprawę dział artyleryjskich wraz z ich ciągnikami.
Transporter PTS-M posiada silnik wysokoprężny W54-T i może być wykorzystywany na rzekach przy szybkości prądu do 2,5 m/s oraz na morzu przy stanie do 4 stopni w skali Beauforta. Nośność transportera na lądzie wynosi 5 ton, na wodzie do 10 ton.
Transporter PTS-M parametry techniczne:
Załoga: 2 osoby
Masa transportera: 17,7 t
Długość: 11500 mm
Szerokość: 3300 mm
Wysokość: 2650 mm
Prześwit: 400 mm
Ładowność:
na lądzie: 5 t
na wodzie: 10 t
Siła uciągu na wodzie: 1,95 t
Szybkość jazdy:
na V biegu: 42 km/h
z ładunkiem 5 t: 30 km/h
Szybkość maksymalna z ładunkiem 10 t na wodzie: 10,6 km/h
Pokonywanie przeszkód przy maksymalnym kącie wzniesienia i spadku:
bez ładunku: 30(stopni)
z ładunkiem 10 t: 15(stopni)
Zasięg na lądzie: 500 km
Silnik: W54-T o mocy 350 KM
O SKRZYNCE
Skrzynka to magnetyczny mikrus ukryty za maskowaniem, które jak „kameleon” swoim wyglądem i kształtem przypomina element samego transportera. Zabierz ze sobą coś do pisania, w środku jest tylko logbook.