Ciężki schron bojowy broni maszynowej z 1937 roku numer „33”

Znajduje się w Rudzie Śląskiej-Bielszowicach przy ulicy Cynkowej. Zaprojektowany został w kategorii „D”, co oznaczało, że budowla taka odporna była na pojedyncze trafienie pociskiem 220 mm. Zbudowano go z betonu zbrojonego prętami stalowymi o przekroju 10 mm
(w warstwie zewnętrznej) i 20 mm (w warstwie wewnętrznej). Odporność ta zapewniała około dziesięcioosobowej załodze wystarczające bezpieczeństwo w czasie walki. Oprócz tego na wewnętrznych powierzchniach ścian wprowadzono w beton dodatkowe zabezpieczenie
w postaci siatek przeciwodpryskowych ze stalowej siatki.


Schron jest jednokondygnacyjny z wylewanym żelbetowym stropem. Posiada żelbetowy wylewany strop. Jest on wzmocniony stalowymi belkami mającymi również zadanie chronić załogę przed odpryskami betonu (rozmieszczonymi co 35 mm). Często są to po prostu stalowe szyny. Pomiędzy belkami są wprowadzone pasy blachy o grubości 5 mm. Grubość stropu wynosi około 1,5 m. Do prowadzenia walki służyły jej dwa ckm-y wz.30 kal. 7,92 mm (jeden w półkopule na podstawie obrotowej i jeden w strzelnicy ściennej) oraz jeden lub dwa rkm-y wz. 28 kal. 7,92 mm. Kopuła bojowa jest sygnowana: WI 1938 r. Poza tym schron wyposażono również w kopułę obserwatora artylerii typ 36 (sygnowaną ZO NI 1937 990 65) dublując takie samo stanowisko w pobliskim tradytorze południowym. Uczyniono to zapewne ze względu na ograniczająca widoczności zabudowę cegielni w kierunku południowo-wschodnim. W tym miejscu, niczym nieograniczona niegdyś panorama rozciągała się po wzgórza sektora „Szyb Artura” i dolinę rzeki Kłodnicy oraz Halembę. W korytarzu istniała możliwość ukrycia moździerza z obsługą lub rusznicy ppanc.


Sam obiekt składa się z kilku pomieszczeń. Znajduje się tu izba dowódcy, pomieszczenie załogi, izba bojowa, dwóch komór kopułowych, maszynowni i śluzy gazowej. Tak więc schron był również zabezpieczony przed atakiem gazowym. Schron posiadał własną instalację elektryczną zasilaną z własnego agregatu prądotwórczego (w pomieszczeniu maszynowni pozostał fundament pod generator).
Był również wyposażony w instalację łączności zewnętrznej w postaci podłączenia telefonicznego do izby dowódcy. Oprócz tego zastosowano tu charakterystyczny dla wielu obiektów OW „Śląsk” system rur głosowych jako łączności wewnętrznej. Była również instalacja filtrowentylacyjna, jak i instalacja wodna niezbędna do chłodzenia ckm-ów.

Zadaniem obiektu poza prowadzeniem obserwacji dla artylerii było głównie zamknięcie ogniem ckm-u z lewej strzelnicy ściennej drogi znad granicznej osady Bielszowice do centrum Nowego Bytomia (obecna ul. Kokota) oraz dawanie głównej zapory ogniowej na przedpole obiektu, jak i osłanianie schronów sąsiednich ogniem ckm z półkopuły pancernej od czoła wzdłuż linii zapór. Dowódcą obiektu powinien być teoretycznie oficer posiadający swoją własną izbę, jednak z relacji polskich żołnierzy obsadzających te umocnienia wiemy, iż był nim zastępca dowódcy II plutonu 5 kompanii ckm-ów, plut. E. Czekała. Wiemy również, że obiekt ulokowany na południowym skrzydle sektora „Nowy Bytom” i pełniący funkcję łącznika z sąsiednią Samodzielną Grupą Bojową „Nowa Wieś” toczył ciężkie walki
z „Freikorpsem” latem 1939 roku i pozytywnie się w nich wyróżniał.

KORDY WSKAZUJĄ BUNKIER A NIE SKRZYNKE

Skrzynka ukryta jers przy wejściu

Chętnych do zwiedzania proszę o kontakt ze mną na profilu

You must be logged-in to see additional hints