GFS zaprasza do Wilczego Gardła

Historia osady.

Wilcze Gardło zostało zaprojektowane przez Rudolfa Fischera, niemieckiego architekta z Bytomia. Zostało wybudowane w latach 1937-1941 przez Niemców, na terenie podmokłego lasku należącego do wsi Smolnica (niem. Smolnitz do 1936 i Eichenkamp – w latach 1936-1945), nazywanego „Wilkiem” (źródła potoku Rzyketka). Osiedle było przeznaczone do zamieszkania przede wszystkim przez funkcjonariuszy NSDAP, członków SA i SS. 1 kwietnia 1941 roku osiedle stało się samodzielną jednostką administracyjną, a robocza nazwa osiedla „SA-Siedlung Eichenkamp” została przemianowana na Glaubenstadt (Wierne Miasto) wraz z wydzieleniem obszaru lokacyjnego o powierzchni 63,7353 ha. W 1945 roku nazwę osiedla zamieniono na „Wilcze Gardło” (autor nazwy nieznany), chociaż nadal jest potocznie używana przez część mieszkańców osiedla i okolicznych wsi nazwa „Wilk”. W roku 1939 osiedle liczyło już 26 mieszkańców.

Po wojnie zamieszkali tu w dużej części reemigranci z Lotaryngii (Francja), którzy tu przybyli w latach 1947-1948 oraz rodziny górnicze z okolicznych wsi. Od 1952 roku do roku 1975 osiedle Wilcze Gardło było samodzielną jednostką administracyjną w ramach powiatu. Było również najmniejszą gminą w Polsce, na dodatek korzystającą z tych samych praw administracyjnych co miasta wydzielone. Na początku lat 70. osiedle brało udział w ogólnopolskich konkursach czystości, zajmując pierwsze miejsca. Pieniądze z nagród wykorzystano między innymi do wybetonowania szutrowych ulic osiedla. Po reformie administracyjnej w 1975 roku zostało przyłączone do Gliwic. W roku 1961 liczyło 1653 mieszkańców, a w roku 1970 – 1559.

Osiedle zostało zaprojektowane na wzór „starogermańskiej wioski”. Na osi głównej drogi dojazdowej do osiedla (obecna ul. Traktorzystów) zaprojektowano reprezentacyjny Dom Wspólnoty (Gemeinshaftshaus) pełniący funkcję budynku-bramy. Za bramą znajduje się rynek (obecny Plac Jaśminu) którego pierzeje tworzą budynki wielorodzinne z usługami w parterach. Zamknięciem całego założenia jest budynek szkoły i stadion, który otaczają kolejne pierścienie zabudowy jednorodzinnej.

Podstawowy typ zabudowy to niewielkie, dwukondygnacyjne, domy wolnostojące (rzadziej bliźniacze), sytuowane na działkach o średniej powierzchni około 1300 m². Osiedle nie zostało ostatecznie ukończone według oryginalnych planów.

Skrzynka.

Skrzynka umieszczona przy byłym budynku wspólnoty.

UWAGA. Będziesz obserwowany z każdej strony.

Życzymy udanych "łowów"  GFS: Grzegorz, Michał, Joanna.