Podczas wycieczki do Łęczycy byliśmy zaskoczeni, że w okolicy zamku nie ma żadnej skrzynki. Szybko postanowiliśmy uzupełnić ten brak :)

MIASTO:
Łęczyca rozciąga się na pograniczu Niziny Mazowieckiej i Niziny Wielkopolskiej nad Bzurą. Zajmuje powierzchnię 8,9 km² i posiada ok. 15 tys. mieszkańców.
W 1180 r. w Łęczycy odbył się zjazd, uznawany za pierwszy polski sejm. Podczas obrad uchwalono liczne przywileje dla duchowieństwa i rycerstwa. Dokładna data nadania Łęczycy praw miejsckich nie jest znana, ale miało to miejsce jeszcze przed 1267 rokiem.
Najważniejszym obiektem w mieście jest bez wątpienia Zamek Królewski, wzniesiony przez króla Kazimierza Wielkiego najprawdopodobniej w latach 1357-1370. W 1406 roku zamek został spalony przez Krzyżaków, jednak szybko go odbudowano i już w 1409 pod kierunkiem Władysława Jagiełły obradowano tu o wojnie z Zakonem. W Łęczycy odbyły się jeszcze cztery sejmy (1420, 1448, 1454 i 1462), a zamek stał się siedzibą króla, Kazimierza Jagiellończyka,podczas drugiej wojny z Zakonem Krzyżackim (1454-1466). W drugiej połowie XV w. zamek został całkowicie zniszczony przez pożar. Generalnego remontu w latach 1563-65 dokonał Jan Lutomirski, podskarbi koronny, a zarazem starosta łęczycki. W pierwszej połowie XVII w. miasto dotknęły kolejne klęski i pożary, co Ułatwiło Szwedom zdobycie zamku w czasie Potopu. W czasie działań wojennych zamek kilkakrotnie przechodził z rąk do rąk, ale ostatecznie 7 października 1656 roku odbiły go wojska polskie pod wodzą króla Jana Kazimierza. W 1705 roku, w czasie kolejnej wojny ze Szwedami zamek uległ całkowitym zniszczeniom. W XVIII i XIX w. zamek niszczał coraz bardziej, doszło do zawalenia wieży bramnej oraz częściowo drugiej wieży zamkowej.Dopiero w latach powojennych, w 1964 roku, przystąpiono do prac remontowych. Zabezpieczono konstrukcję oraz dobudowano w północno-zachodniej części, trzykondygnacyjny budynek (łącząc go z wieżą bramną), w którym obecnie mieści się Muzeum Ziemi Łęczyckiej.

DIABEŁ BORUTA:
Z miastem kojarzony jest oczywiście Diabeł Boruta. Jest on znany na ziemi łęczyckiej od bardzo dawna, jego pochodzenie Wywodzi się od słowiańskiego demona, boruty (leszego, borowego), który miał mieszkać w zalesionych i bagnistych okolicach dzisiejszej Łęczycy. W podaniach i legendach Boruta jest przedstawiany bardzo różnie, jednak najpopularniejszą postacią jest Boruta szlachcic, zwany też Borutą tumskim lub Czarnym. Był to wysoki szlachcic z długimi, czarnymi wąsiskami, o czarnych oczach, ubrany w bogaty kontusz zakrywający ogon i czapkę zasłaniającą rogi. Do najpopularniejszych z podań o łęczyckim Diable należy m.in historia o tym jakoby w końcu XIV wieku, książę mazowiecki miał powierzyć Borucie skarb, którego jednak nie zdołał odebrać. Dlatego do dziś, w lochach zamku Diabeł pilnuje zdeponowanych skrzyń ze złotem.
Boruta jest inspiracją dla wielu artystów ludowych. Wiele rzeźb przedstawiających Borutę w różnych wcieleniach, zebrano w muzeum mieszczącym w zamku.

SKRZYNKA:
Cache to małe plastikowe pudełko, w którym znajdziecie logbook, ołówek i kilka fantów na wymianę. Skrzynkę znajdziecie po południowej stronie zamku, pod współrzędnymi. W razie błędów w kordach, prosimy o kontakt, bo jak już wspominaliśmy szkynka zakładana spontanicznie i nie mogliśmy sprawdzić ich bardzo szczegółowo. Przy podejmowaniu uważajcie na Borutę, w końcu wszystkie skarby w okolicach Łęczycy są pod jego kuratelą :)

Skrzynka założona razem z KozaKiem :*