Został zbudowany w latach 1991-1996 wg. projekty arch. mgr. inż. Michała Bałasza. Zbudowany na wzgórzu o wyraźnie barokowej formie zachwyca swoim wyglądem już z dużej odległości. Zbudowany aby upamiętniać wszystkich Polaków poległych z rąk najeźdźców. W kościele zostali upamiętnieni trzej księża zamordowani przez hitlerowców: Władysław Maćkowiak, Stanisław Pyrtek, Mieczysław Bohatkiewicz. Parafia rzymskokatolicka pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego w Białymstoku została erygowana 24 VI 1990 roku przez biskupa Edwarda Kisiela. Proboszczem nowej parafii został mianowany ks. prałat Tadeusz Krawczenko. Projekt będący kopią obiektu z XVIII wieku, już w trakcie realizacji powodował wiele dyskusji. Białostoccy projektanci, będący zwolennikami obiektów sakralnych, które często są połączeniem elewatora zbożowego i hali magazynowej, twierdzili że czegoś takiego nie powinno się budować. Jednak konsekwencja działania ks. prałata J. Krawczenki, doprowadziła do powstania kościoła, który stał się szybko rozpoznawalnym obiektem w mieście, a dla przyjezdnych zwracającym uwagę elementem w krajobrazie. Niestety do realizacji użyto dosyć słabych materiałów i zaczyna to być po latach widoczne, ale z perspektywy tras przelotowych wygląda znakomicie ( również w nocy, dzięki iluminacji).
Kościół można określić jako trzynawową barokową bazylikę z apsydą, zakrystią, kaplicą- Grobem Pańskim i chórem organowym, 2 wieżami i podpiwniczeniem. Jest także dolny kościół trzynawowy, halowy z apsydą i 2 zakrystiami. W partii wejściowej pod tarasem umieszczono Sanktuarium Gloria Victis i chwały obrońców Białegostoku z września 1939 roku. Kościół zaczęto ozdabiać w roku 1997 (artysta rzeźbiarz dr hab. Jerzy Grygorczuk z Białegostoku i artysta malarz mgr sztuki Jerzy Pasternak z Krakowa). Konstruktorem kościoła był mgr inż. Wacław Pacuk, a kierownikami budowy: inż. bud. Jerzy Zdanowicz i inż. bud. Stanisław Rymar. Kościół parafialny pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego ma następujące parametry: szerokość – 29,30 m; długość (z tarasem i schodami wejściowymi) – 54,25 m; wyskość łącznie z wieżami – 50,00 m; łączna kubatura – 23820 m3; powierzchnia zabudowy – 1318,5 m2. W uroczystościach kościelnych może uczestniczyć 1500 wiernych. Polecam także zwiedzenie wnętrza światyni. Z wież widok na Białystok jest także dobry więc jeśli macie możliwość to polecam wejście na samą górę.
Świątynia stoi na wzgórzu, które w XVIII w. było elementem barokowej kompozycji przestrzennej miasta, stworzonej przez Jana Klemensa Branickiego. Z tego miejsca wytyczone były osie widokowe, które podziwiano udając się do rezydencji letniej Branickich w Choroszczy.
Kościół ten jest repliką pięknej bazyliki p.w. śww. App. Piotra i Pawła, która stała niegdyś w Polsce na Wileńszczyźnie- a obecnie na Białorusi w Berezweczu. Zbudowany w 1637 r jako drewniany a potem przebudowany w latach 1756-1767, według projektu architekta Jana Krzysztofa Glaubitza. Bazylika zwana była jako „perła baroku wileńskiego”. Mieścił się tu zakon bazylianów. W czasie drugiej wojny swiatowej służył jako więzienie dla Rosjan i Niemców, zamordowano tu ponad 27.000 ludności. Smutną kontynuacją tych tragedii było wysadzenie w 1970 roku tej perły wileńskiego baroku w powietrze przez Rosjan.
Nieco więcej o nieistniejącym kościele można poczytać i poogladać na stronie: http://www.radzima.org/pl/object/7406.html
Skrzynka to pojemnik na mocz (nieużywany). W środku logbook, ołówek i kilka fantów na początek. Współrzędne GPS podają miejsce ukrycia skrzynki.