OPIS MIEJSCA:

Parafia św. Idziego była erygowana (założona) w Wyszkowie w 1378 r. przez Biskupa Płockiego Ścibora. Z historii Wyszkowa dowiadujemy się, że na przestrzeni lat (z powodu częstych wojen i pożarów) wybudowano co najmniej 5 kościołów drewnianych (1347, 1378, 1592, 1695, 1720). W latach 1793-95 na ich miejscu powstał murowany kościół pw. św. Idziego, który był konsekrowany przez Bpa Onufrego Szembeka 8 lipca 1798 r. W 1884 r. sta­raniem Ks. J. Szmejtera dobudowano 2 kaplice: Serca Jezusowego i Matki Bożej. Świątynia ucierpiała podczas I Wojny Światowej. Granat artyleryjski 18 sierpnia 1920 roku rozbił ścianę kaplicy Matki Bożej. Wypadły szyby z okien kościoła. Wycofujące się wojska bolszewickie zniszczyły dach świątyni. We wrześniu 1939 r. w czasie bombardowania Wyszkowa kościół spłonął. Spłonęły również w pożarze elementy wyposażenia kościoła, takie jak: chrzcielnica, ambona, ławki, konfesjonały, organy. Ocalała jedynie kaplica Najświętszej Maryi Panny, a w niej ołtarz z dwoma obrazami: Matki Bożej Apokaliptycznej i Matki Bożej Nieusta­jącej Pomocy oraz dwa kryte dębowe konfesjonały. W tej to kaplicy do zakończenia II wojny światowej odprawiano Msze Św. i nabożeństwa, bowiem władze niemieckie nie pozwalały na prowadzenie prac remontowych przy kościele. Dopiero po wyzwoleniu parafianie mogli przystąpić do odbudowy świątyni. Prace przy odbudowie świątyni rozpoczął Ksiądz Proboszcz Leon Goszczycki starając się wiernie zachować pierwotny styl kościoła, następnie kontynuował Administrator Parafii Ksiądz Marceli Molski, a od 1946 roku Ksiądz Proboszcz Józef Fydryszewski. W 1959 roku Biskup Płocki Tadeusz Paweł Zakrzewski, konsekrował kościół pod pierwotnym wezwaniem św. Idziego. W 1962 roku kościół Św. Idziego został uznany jako zabytek i wpisany do rejestru. W 1967 roku wykonano białe karty na obiekty zabytków ruchomych, znajdujące się w świątyni. Do katalogu zabytków zaliczono między innymi: - pięcioramienny żyrandol z brązu, z wisiorkami z kryształu, pochodzący z XVIII/XIX wieku, w stylu klasycznym; - plafon na suficie, przedstawiający Pokłon Trzech Króli z XIX wieku - styl neoklasyczny; - sukienka obrazu NMP Niepokalanie Poczętej z XVIII w. trybowana wypukło, z ornamentem wstęgowo roślinnym - styl barokowy; - obraz NMP Niepokalanie Poczętej z XVIII w. - styl barokowy; - feretron rokokowy z XVIII wieku; - feretron barokowy z XVIII wieku; - portret proboszcza Ks. Dionizego Zakrzewskiego z 1854 roku – neoklasycyzm; - dalmatyki białe z XVIII w, z jedwabiu jasnoróżowego – regencja; - kielich Biskupa Gamrata z 1539 r. - późny gotyk; - 2 kielichy barokowe z XVIII wieku.

OPIS KESZA:

Magnetycznego mikrusa szukaj około 2-3 mety za tablicą ze spojlera. Koordynaty wzięte ze środka placu, tablicy trzeba sobie poszukać w promieniu około 40-50m.