W 1820 r. decyzją władz rządowych nastąpiło włączenie Łodzi do grona osad przemysłowych i przeznaczenie jej roli ośrodka tkackiego i sukienniczego. Przemawiały za tym warunki naturalne i prawne:

•     państwowa własność ziemi – możliwość wydzielania działek osadnikom,

•     duże zalesienie – drewno jako materiał budowlany i opałowy,

•     liczne drobne rzeczki o dużym spadku (m.in. Ostroga/Łódka, Jasień, Olechówka) – energia do napędu maszyn.

Decyzja ta była początkiem okresu rozwoju "Łodzi przemysłowej". Do Łodzi przybywali głównie niemieckojęzyczni tkacze z Wielkopolski, Śląska, Saksonii, Czech, Brandenburgii i Moraw. Rejony te posiadały długą tradycję rzemiosła tkackiego, która jednak powoli chyliła się ku upadkowi wskutek procesów industrializacji, jak i utraty rynków zbytu związanej z nowym podziałem politycznym Europy po 1815 r.

Aby sprostać potrzebom osadników, władze miejskie – w latach 1821-1823 – rozplanowały i wytyczyły osadę sukienniczą Nowe Miasto. Ulokowano ją na południe od istniejącego Starego Miasta, a najważniejszym jej elementem był centralnie położony, ośmioboczny rynek, z czterema wylotowymi ulicami na jego osiach (dzisiejszy plac Wolności).

W latach 1824-1827 wytyczono kolejną osadę – Łódka, położoną na południe od Nowego Miasta, wzdłuż osi, którą stanowiła ulica Piotrkowska. Nastąpił gwałtowny rozwój Łodzi i przeobrażenie jej w ciągu kilkudziesięciu lat z małej mieściny (liczącej w 1830 r. 4 tys., a w 1865 r. 40 tys.) w przemysłową metropolię z 300 tys. mieszkańców w 1900 r. i 500 tys. w ;1914 r.

Opis wzięty z http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%81%C3%B3d%C5%BA#.C5.81.C3.B3d.C5.BA_przemys.C5.82owa


W południowej części ulicy Piotrkowskiej, za skrzyżowaniem z Brzeźną i Radwańską, leżą tereny dawnej fabryki Markusa Silbersteina. Zakłady, założone w 1877 roku, zajęły teren trzech dawnych działek tkackich. Je­szcze w początkach naszego wieku przed frontem tkal­ni stały parterowe domy rękodzielników osady Łódka, ukazując drogę, jaką w ciągu niespełna półwiecza prze­był łódzki przemysł od przydomowego warsztatu do wielkiej zmechanizowanej tkalni.

 

Projektantem zabudowań był Hilary Majewski, który zastosował ciekawe rozwiązanie polegające na połącze­niu dwóch odmiennie zakomponowanych budynków - parterowej, szedowej hali i czterokondygnacyjnego obiektu od strony ulicy Piotrkowskiej, tak że wspólnie tworzyły jeden organizm produkcyjny tkalni Silberstei­na. Wśród innych zabudowań fabryki, od strony wscho­dniej leżała kotłownia i pawilon maszyny parowej. Fron­towa budowla, mimo stosunkowo niewielkich gabary­tów (elewacja ma długość tylko 60 m) uzyskała monu­mentalną formę dzięki umieszczeniu w narożach po­nad 30-metrowych wież. Ich zwieńczenia uzyskały naj­bardziej dekoracyjną formę - detale zaczerpnięte są ze słownika motywów architektury średniowiecza. Wieże pełniły funkcje komunikacyjne jako klatki schodowe i szyby wind towarowych.

Przez lata niedostępny zabytek architektury przemy­słowej można dziś oglądać z bliska. We wnętrzach wi­doczne są ciekawe elementy konstrukcyjne - żeliwne słupy podtrzymujące stropy trójnawowych hal.

Rodzina Silbersteinów posiadała także drugi, później wzniesiony zakład przy ulicy Wigury, którego głównym elementem była przędzalnia z 1890 roku.
Źródło: "Kolorowe miasto"

Niestety pierwszy etap uległ zniszczeniu a drugi przestał być bezpieczny dlatego zmieniam typ skrzyneczki na "quiz" i wklejam poniżej treść zagadki, która znajdowała się w etapie drugim.

Fnzbjlfgnepmnyan qmvryavpn KVK j. Qnjan jlxnapmnyavn. Zvzb vm ohqlaxv mzvravyl fjbw punenxgre jpvnm zbman gnz mbonpmpl cenphwnpr xebfan. Gnz tqmvr zbmrfm mbonpmlp ehpubzr boenml. Cbqnmnw fmynxvrz pmnearw ehel. Cebfmr bfgebmavr jlpvntnp pnpur'n.

W skrzynce znajduje się logbook + ołówek, kilka rzeczy na wymiane oraz certyfikat FTF.

UWAGA!

Podczas poszukiwań etapu 3 proszę poinformować osobę przy kasie o celu wizyty.

Skrzynka założona z ImperatoremD