Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 125 m n.p.m.
Województwo:
Polska > łódzkie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mała
Status:
Gotowa do szukania
Data ukrycia: 04-12-2008
Data utworzenia: 04-12-2008
Data opublikowania: 04-12-2008
Ostatnio zmodyfikowano: 31-05-2014 
33x znaleziona 
10x nieznaleziona 
4 komentarze 
7 obserwatorów 
55 odwiedzających 
21 x oceniona 
Oceniona jako: normalna
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki
Opis
PL
| Dodatkowe atrybuty skrzynki |
     |
Parafia pw. św. Idziego w Bałdrzychowie jest jedną z najstarszych w archidiecezji łódzkiej. Erygował ją arcybiskup gnieźnieński bł. Bogumił w drugiej połowie XII w. O parafii i kościele w Bałdrzychowie wspomina dokument Arcybiskupa Gnieźnieńskiego z roku 1176, zatwierdzający darowizny nadane sulejowskiemu klasztorowi Cystersów przez księcia Kazimierza Sprawiedliwego.
W księdze parafialnej z XVIII w., odnalezionej w archiwum diecezjalnym we Włocławku, natrafiono na zapis mówiący, że chrześcijańska świątynia w Bałdrzychowie istniała już około 966 r., a więc u początków chrześcijaństwa w Polsce. Zapis ten należy traktować raczej jako ciekawostkę, a nie jako udokumentowany fakt. Najprawdopodobniej pierwszy tutejszy kościół został wzniesiony w roku 1176. Tę pierwszą świątynię spalili Krzyżacy w 1331 r.
Druga, wybudowana pod koniec XV wieku, przetrwała do roku 1824. Jednak i tę budowlę zniszczył pożar. Trzeci jednonawowy kościół wzniesiony w 1847 r., częściowo przebudowany w roku 1870, został konsekrowany 20 kwietnia 1910 r. przez biskupa włocławskiego Stanisława Zdzitowieckiego. W latach 1908-1909 z inicjatywy ks. Andrzeja Rosińskiego, którego wsparli parafianie, przeprowadzono gruntowny remont domu Bożego w Bałdrzychowie.
Ściany prezbiterium ozdabiają interesujące polichromie przedstawiające m.in. Ostatnią Wieczerzę oraz postaci świętych. Sklepienie nawy głównej pokrywają malowidła o motywach eucharystycznych. W szczególny sposób upiększa świątynię pieczołowicie odrestaurowana Droga Krzyżowa, pochodząca z roku 1920. Ważnym elementem wystroju kościoła jest licząca sześćdziesiąt lat chrzcielnica. W ołtarzu głównym znajduje się wizerunek Matki Bożej Najświętszego Serca Jezusowego. Są jeszcze dwa ołtarze boczne: pierwszy z figurą Ukrzyżowanego, drugi z figurą Najmiłosierniejszego Serca Pana Jezusa.
We wnętrzu świątyni, wśród zabytkowego wyposażenia znajduje się rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego o tradycjach gotyckich, XVIII-wieczny krucyfiks i rokokowa monstrancja z 1761 r. Nad wejściem do kościoła umieszczono rzeźbę św. Jana Nepomucena.
Kesz ukryty w drzewie po drugiej stronie ulicy na zachód od dzwonnicy
Obrazki/zdjęcia
Wpisy do logu:
33x
10x
4x
4x
