Dodatkowe atrybuty skrzynki

Podane współrzędne oznaczają kapliczkę z 1883r, na rozstaju dróg, gdzie stoi krzyż żelazny z murowanym postumentem. Na postumencie, niżej krzyża, niewielka, półokrągła ikona Matki Bożej Bolesnej. I napis w języku polskim, co wtedy, w zaborze rosyjskim, gdy walczono o polską szkołę, miało niezwykle patriotyczną wymowę: Na podziękowanie Panu Bogu za ocalenie Małyńskiej parafii w r. 1883 od klęski cholery. Krzyż ten stawiali mieszkańcy wsi Puczniew w 1896 r.

 Od kapliczki należy udać się w Kierunku Szydłowa i przed sklepem skręcić w prawo do parku  przejechać aż do mostu na rzece Ner, za mostem po ok 150m op lewej stronie na łąkach jest pozostałość budowli SGGW, gdzie prowadzono prace badawcze, kesz jest tam ukryty w kanale porośniętym drzewami , na początku  po lewej stronie. Powodzenia!

Historia Puczniewa

Pierwsza wzmianka o Puczniewie sięga okresu halsztackiego ( 650-400 lat przed naszą erą ) jako jednej z siedmiu osad w województwie sieradzkim ( Puczniew, Lutomiersk, Piaski, Kościelnica, Szczawno i Chociw ). Następnie wymienia się Puczniew z Mianowem w 1176 roku, kiedy to Kazimierz Sprawiedliwy nadaje Puczniew z Mianowem i inne wsie klasztorowi sulejowskiemu. W 1308 Władysław Łokietek potwierdza przynależność Puczniewa i Mianowa oraz inne przywileje do klasztoru sulejowskiego - Cystersów.

Dopiero w 1399 r. Puczniew przeszedł czasowo od mnichów sulejowskich w ręce dzierżawców. Dnia 13 IX 1405r. Mikołaj Widawski zamienił z cystersami sulejowskimi dobra sandomierskie na Puczniew w ziemi łęczyckiej. Od 9 III 1411r. występował z tytułem podkoniego sieradzkiego, który to urząd sprawował do końca życia. Prawdopodobnie najstarszy z braci Widawskich – pisano go najczęściej na pierwszym miejscu – otrzymał urząd najpóźniej i to w dodatku najniższy w hierarchii ziemskiej. Początkowo Mikołaj pisał się z Łazowa, widocznie w tej wsi miał dwór. Jednakże po 1412, a przed 1441r. Łazów przeszedł w ręce jego brata Piotra z Widawy, siedzibą Mikołaja stał się Puczniew.

Dnia 27 VIII 1437r. zapłacił 160 grzywien Dorocie z Woli z rodu Roliców za kupioną od niej Wolę (Puczniewską), która znajdowała się potem w rękach jego synów. Kolejnym właścicielem Puczniewa w 1500 r. są Puczniewscy, z których Jakub Puczniewski. wymieniany jest w 1576 r.

Puczniew i Puczniewska Wola należą do parafi Małyń. Łany folwarczne w Puczniewie dawały dziesięcinę plebanowi, kmiece zaś proboszczowi łęczyckiemu, w Puczniewskiej Woli zaś były tylko łany kmiece, dające dziesięcinę na stół arcybiskupi. Według reg. pob. pow. łęczyckiego z 1576 roku wieś Puczniew w parafii Kazimierz miała w części Jakuba Puczniewieckiego 3 łany, 1 zagr. 18 osad; natomiast w części Jana Maczińskiego miała 9 łanów, 1 karczmę, 1 młyn, 4 osady Od 1576 r. do wieku XIX brakuje nam danych o Puczniewie. W 1827 roku było 40 domów i 376 mieszkańców. Wówczas w Polsce rozwija się przemysł. Tworzą się nowe źródła potencjału finansowego, podupada wielka własność ziemska o charakterze latyfundiów. Pojawiają się nabywcy ziemi tkwiący korzeniami w manufakturze i przemyśle. Tym należy tłumaczyć zmianę właścicieli dóbr puczniewskich.

Prawdopodobnie w 1844 r. Karol Jan Werner pochodzący z rodziny przemysłowców farbiarsko-włókienniczych Ozorkowa kupił od Tekli z hr. Załuskich Wierzchlejskiej między innym Puczniew z Mianowem.

W listopadzie 1939 r. Niemcy konfiskują te gospodarstwa. W 1945 r. zostały one przejęte przez Państwowy Urząd Repatriacyjny. Następnie w latach 1947-1954 majątki te były obiektami doświadczalnymi Politechniki Łódzkiej. Pierwszego stycznia 1955 r. Puczniew z Mianowem stały się Rolniczym Zakładem Doświadczalnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego z dyrekcją w Puczniewie.

Materiały dotyczące historii Puczniewa, opisy i mapy ze strony:  www.puczniew.dl.pl

 Zawartość kesza:

długopis, zapalniczka, myszka, konik, żółw ninia, logbok, ołówek,