Pierwsza udokumentowana informacja o tzw. „Kościółku Źródlanym” na zachodnim zboczu góry Grabowiec, pochodzi z kroniki kościelnej z 1220 r. Miejsce to było jednak ludziom znane od zarania dziejów. Przyczyną tego było tzw. „Dobre Źródło”, cieszące się cudownymi właściwościami. Ostatnie badania archeologiczne potwierdzają, że miejsce to stanowiło prasłowiański ośrodek kultowy. Jest to jedna z najstarszych budowli murowanych na terenach Polski. Dzisiejsza kaplica Św. Anny, powstała na ruinach „Kościółka Źródlanego”, który został zbudowany najprawdopodobniej w X wieku. Przemawia za tym architektura zbliżona do stylu romańskiego. Formą owalną, budowla nawiązuje do grobu Chrystusa w Jerozolimie. Podstawowym budulcem świątyni jest kamień, a mury posiadają grubość dochodzącą do 1,7 metra. W 1316 r. ustalona została przez księcia Bolko, roczna dotacja na utrzymanie „Kościółka Źródlanego” w wysokości 3 marek w złocie, którą potwierdza zapis z 1367 roku. Początkowo teren, na którym znajduje się kaplica, był we władaniu von Liebenthalów, potem Hochbergów i Zedlitzów, a od 1551 r. panami wszystkich okolicznych ziem, stali się Schaffgotschowie. Od początku kaplica miała szczodrych fundatorów, którzy nie skąpili grosza i opiekowali się tą świątynią. Przykładem mogą być bracia Melka i Liebthaler, właściciele Sosnówki i Podgórzyna, którzy w 1481 r., gruntownie odnowili tą budowlę i poświęcono ją św. Annie. Po wojnach husyckich, kaplica była mocno zdewastowana i w 1668 roku na polecenie Leopolda von Schaffgotscha, została kaplica odbudowana. Obecny swój wygląd i wystrój, świątynia zawdzięcza ostatniej przebudowie w 1718-19 roku. Na polecenie hrabiego Hansa Antona von Schaffgotsch, wyznaczono mistrza Caspara Jentscha, który oszacował koszty przebudowy na 700 guldenów. We wrześniu 1718 r. wmurowano kamień węgielny, a w lipcu 1719 r. nastąpiło poświęcenie przebudowanej kaplicy. Przy budowie i wystroju kaplicy pracowali: Wenzel Conrad z Cieplic – ołtarz główny, legnicki malarz Knechtel – obraz św. Anny w ołtarzu głównym, malarz Johannes Hieronimus Kettenacher z Cieplic – drugi obraz ołtarzowy, przedstawiający Rodzinę Świętą. W latach 1942-43, przeprowadzono remont kaplicy, który sfinansowali hrabia Friedrich von Schaffgotsch i Carl Wieczorek, właściciel aptek z Sosnówki i Opola na pamiątkę swych poległych synów, podczas wojny.
Początkowo „Dobre Źródło” wypływało spod ołtarza głównego kaplicy, ale podczas ostatniego remontu „wyprowadzono” je poza obręb kaplicy. Z powodu ludzkiej bezmyślności, kaplica była w poważnym stopniu zawilgocona i zniszczona. W 1998 r. właściciele ośrodków wypoczynkowych i hoteli z Sosnówki, założyli Społeczny Komitet Odbudowy Kaplicy św. Anny, aby ratować ten piękny i stary zabytek. W 2000 r. wraz z duszpasterstwem Sosnówki ze środków prywatnych i społecznych, przystąpiono do remontu kaplicy, „Dobrego Źródła”, często zwanego również „Źródełkiem Miłości”, oraz całego otoczenia.
Stary napis z wnętrza kaplicy mówi nam: „Wędrowcze, jeżeli ujrzałeś obraz Rodziny Świętej w blasku wieczności i pięknie natury, wznieś oczy ku Krzyżowi – naszej jedynej nadziei, pamiętaj o niej i poleć ją boskiej miłości.”
Stara legenda głosi, że jeżeli nabierze się wody w usta ze „Źródełka Miłości” i przebiegnie 7 razy wokół kaplicy nie połykając wody, to życzenie, o którym się pomyślało – spełni się na pewno.

Skrzynka znajduje się w dziurze pomiędzy korzeniami.

Musisz być zalogowany, aby zobaczyć dodatkowe informacje.