Na dworze pupa może, więc przyprowadź tutaj swoje cztery litery i poczuj się jak właściciel majątku ziemskiego.
Dwór zwany domem gościnnym usytuowany jest w południowo-zachodniej części wsi i należy do zespołu pałacowo-folwarczno-parkowego.
W roku 1649 dobra otyńskie wraz z Klenicą otrzymał zakon jezuitów na mocy testamentu spisanego przez Ernsta barona von Sprintzensteina. Majątek zniszczony i spustoszony w czasie wojny trzydziestoletniej wyremontowali jezuici, a w 1680 roku zbudowali pierwszy dom gościnny. Budynek z towarzyszącą mu zabudową spłonął w pożarze 18 kwietnia 1690 roku. W latach 1690-1692 jezuici wznieśli nowe budynki gospodarcze, a w 1693 postawili nowy dom gościnny. W 1773 roku papież Klemens XIV rozwiązał zakon jezuitów. Przez kolejne trzy lata dobra były nadal w posiadaniu zakonu, który za zgodą papieża mógł przez ten czas funkcjonować na terenie Prus.
Po 1945 roku rezydencję przejął Skarb Państwa. W 1949 roku obiekt przeznaczono na mieszkania dla pracowników PGR. W ostatnich latach wprowadzono wtórne podziały pomieszczeń, wymieniono pokrycie dachu i częściowo stolarkę okienną. Obecnie zamieszkuje w nim kilka rodzin.
(źródło: https://www.lwkz.pl/monument/show/id/461)
O keszu:
- kesz na kordach w drodze na dworek,
- jeśli musisz skorzystaj z podpowiedzi,
- odkładaj dokładnie.