Ks. Jan Szymała Urodził się 21 listopada 1886 r. w Dobrzeniu Wielkim w powiecie opolskim. Po ukończeniu studiów teologicznych na Uniwersytecie Wrocławskim, 22.06.1912 r. przyjął święcenia kapłańskie. Następnie pracował jako duszpasterz w Rogowie, Bytomiu, Rudzie, Raciborzu, Namysłowie, Strzeleczkach i Zabrzu. Gorący patriota podejmował też działalność na polu narodowym. Był zwolennikiem powrotu Śląska do Polski. Angażował się w organizację wieców przedplebiscytowych, został kierownikiem Seminarium Nauczycielskiego w Mysłowicach oraz szkolił kadry na potrzeby administracji polskiej. Sprzeciwiał się napływowi na Śląsk mieszkańców z zewnątrz, ponieważ hamowało to awanse Ślązaków. Za swoje propolskie nastawienie w 1914 r. został skierowany do pracy do Szczecina. 7 czerwca 1926 r. ksiądz Szymała objął parafię św. Pawła w Nowym Bytomiu. Pomijając okres okupacji, w którym zmuszony został wyjechać do Zielonej k. Krakowa i schronić się u ojców bonifratrów, w Nowym Bytomiu spędził resztę swojego życia. Za jego czasów msze sprawowane były w języku polskim oraz niemieckim. Dzięki niemu przeprowadzono remont kościoła po szkodach górniczych, zainstalowano w kościele centralne ogrzewanie oraz sprawiono nowe dzwony i monstrancję. Założono też bibliotekę parafialną i rozpoczęto działalność Krucjaty Trzeźwościowej Mężów i Młodzieńców. W okresie komunistycznym, pomimo grożących za to szykan i kar pieniężnych, ksiądz Szymała sprzeciwiał się ingerencji władz świeckich w naukę religii, uważając ją za swój obowiązek. Swoim parafianom dał się poznać jako dobry i gorliwy duszpasterz, który dawał przykład swoją pobożnością i dobroczynnością. Zmarł 22 stycznia 1967 r. Jego grób znajduje się na cmentarzu w Nowym Bytomiu, przy mogile ofiar II wojny światowej. |
||||
|