Maria Kann (ur. 11 maja 1906 we wsi Łochwica koło Połtawy (na Ukrainie) – zm. 30 grudnia 1995) – polska pisarka, autorka książek dla dzieci, działaczka harcerska i niepodległościowa.
Od 1922 roku mieszkała w Warszawie. W stolicy ukończyła gimnazjum im. Królowej Jadwigi, a następnie wydział filozoficzny Uniwersytetu Warszawskiego oraz studium pedagogiczne tej uczelni. Od 1928 roku należała do Związku Harcerstwa Polskiego. W roku 1932 podjęła pracę w szkole harcerskiej im. A. Małkowskiego w Warszawie. Jednocześnie była aktywnym działaczem harcerskim, członek Zarządu Harcerskiego Klubu Lotniczego, a w latach 1936 – 38 kierowała referatem szybowcowym ZHP. Od 1930 roku współpracowała z pismami harcerskimi, w latach 1932 – 1939 współredagowała pismo instruktorek harcerskich „Skrzydła”.
Okres wojny i okupacji to bogata karta w biografii Marii Kann. We wrześniu 1939 roku kierowała Szpitalem Wojskowym przy ulicy Siennej, za co została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi przyznanym przez Dowództwo Obrony Stolicy. W czasie okupacji pisarka aktywnie działała w konspiracji. W latach 1939 – 42 pracowała w Harcerskim Sanitariacie. Była założycielką i redaktorką „Wzlotu”, jedynego we wszystkich okupowanych krajach, lotniczego pisma dla młodzieży. Razem z grafikiem Stanisławem Tomaszewskim i redaktorem Józefem Zarembą założyła konspiracyjne wydawnictwo „Załoga”, którego nakładem ukazała się miedzy innymi książka Arkadego Fiedlera „Dywizjon 303”. Współpracowała z Radą Pomocy Żydom.
W październiku 1943 roku wydała napisaną na podstawie autentycznych dokumentów polskiego i żydowskiego podziemia, i relacji świadków, broszurę „Na oczach świata”, zawierającą dramatyczny w swojej wymowie apel o pomoc dla getta. Utwór oddaje sprawiedliwość cierpieniom i bohaterstwu Żydów walczących w Warszawie w 1943 roku i porusza zarówno wymową opiasanych faktów, jak i głęboko humanistycznym komentarzem. Po wyzwoleniu pracowała w punkcie repatriacyjnym PCK, a następnie jako redaktor w wydawnictwie „Czytelnik”. W latach 1948 – 49 prowadziła w piśmie „Odrodzenie” dział „Sztuka dzieci dla młodzieży”, jednocześnie zajmując się zagadnieniami teatralnymi.
Zdaniem Marii Kann wojna poczyniła w psychice młodzieży ogromne spustoszenie i dlatego należy uświadomić jej wartość ogólnoludzkich ideałów: miłości, dobra, sprawiedliwości i piękna. Temu przekonaniu pisarka daławyraz w całej swej bogatej twórczości, której wyłącznie poświęciła się od 1951 roku.
Do najpopularniejszych utworów Marii Kann dla młodzieży należą: „Góra czterech wiatrów”, „Pilot gotów”, trylogia: „Wantule”, „Dujawica” i „Owcze ścieżki”, „Największy siłacz”, „Koniec i początek świata”, „Błękitna planeta”. Dla młodszych czytelników przeznaczone są utwory: „W jakim kolorze”, „Malwinka”, „Żółw, który jada światło”, „Niebo herosów i bogów”. Pisarka jest autorką dwóch sztuk scenicznych, granych w teatrach lalkowych: „Baśń o srebrnorogim jeleniu” i „Baśni o zaklętym kaczorze”. Dla dorosłego czytelnika przeznaczone są książki: „Niebo nieznane”, „Podróż w czasie i przestrzeni”, „Wierna puszcza” oraz tom poezji „Nieopisanie świata”.
Maria Kann była laureatką wielu nagród i wyróżnień: w roku 1957 otrzymała nagrodę prezesa Rady Ministrów za całokształt twórczości dla dzieci i młodzieży, w roku 1959 - nagrodę ministra kultury i sztuki, dla teatrów amatorskich. Za swą działalność społeczną i pisarską została odznaczona między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi za Obronę Warszawy, Krzyżem Armii Krajowej i Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, otrzymała również tytuł Przyjaciela Dziecka od TPD.
Twórczość Marii Kann związana jest z jej bogatymi doświadczeniami z działalności społecznej i różnorodnymi zainteresowaniami i z dziedziny historii i kultury, a poświęcona jest tematyce harcerskiej, lotniczej, okupacyjnej, dziejom najstarszych kultur, filozofii i obyczajom.
Książki pisarki odznaczają się dużą kulturą językową i walorami wychowawczymi.
... Wieś Wilga ciągnęła się wzdłuż drogi. Minęliśmy karczmę "Pod Kogutem", a nieco dalej gospodę "U Bartosza".
Przy szosie wiodącej do Garwolina dziadziuś zatrzymał się, a Jarek kupił jarzyny w zielonym drewnianym sklepiku i gazety w kiosku Ruchu.
Samochód przemknął obok kościoła i niewielkich domów. Zobaczyłam most na rzece, która nazywała się także Wilga.
(...)
Wyjechaliśmy na szosę, otoczoną z obu stron gęstym lasem. Było cicho. Mijało nas niewiele pojazdów. Dziadek skręcił na drogę, przy której stał słupek z napisem: Wakacyjna.
Była to długa droga. Myślałam że nigdy się nie skończy.
Wreszcie stanęliśmy przed znajomą bramą. Za parkanem widać było drewniany domek z wysokim dachem, otoczony kwitnącymi krzewami.
Powyższy fragment nie opisuje wg mnie działki p. Marii, jedynie jakiś fikcyjny na Osiedlu.
Domu niestety już nie ma, działka została sprzedana i stoi nowy budynek. Pozostała studnia. Kiedyś, przed sprzedażą na płocie wisiała tabliczka o p. Marii, stąd wiem że to tu.
Proszę o szybkie i dyskretne podejmowanie kesza, tak aby nie przeszkadzać okolicznym mieszkańcom!
Dodatkowy sprzęt - patyk.
W logbooku literka - zapisz ją - przyda się do finału.
Źródła:
Maria Kann - "Dziewięć bied i jedno szczęście"
http://pl.wikipedia.org/wiki/Maria_Kann
http://sp319waw.edupage.org/about/?subpage=1&
http://zaczytani.blox.pl/2014/04/Maria-Kann-Dziewiec-bied-i-jedno-szczescie.html
"Pod Kogutem" - aktualnie odpicowany dom na pełnym wypasie - pierwszy po prawej za tabliczką z miejscowością Wilga (jadąc w kierunku Osiedla), z podjazdem z kostki brukowej
"U Bartosza" - pawilon przy zatoczce na przeciwko przystanku autobusowego, aktualnie sklep ogrodniczy i spożywczy. Z tyłu jest Top Market.