Kolejnym smutnym i zarazem pięknym historycznie miejscem staram się wypełnić mapkę OC.

Pomnik i mural poświęcony żołnierzom 18 Dywizji Piechoty walczącym w okolicach Łętownicy w 1939 roku. 

Zdziesiątkowane pułki 18. DP po uciążliwym marszu, zgodnie z otrzymanym rozkazem osiągnęły nad ranem 12 września rejon Krajewo, Ostróżne. W tym czasie sztab dywizji znajdował się w Srebrnym Borku. Na próby przebicia się 18. Dywizji Niemcy zareagowali błyskawicznie. Dążąc do otoczenia i całkowitego zniszczenia dywizji nieprzyjaciel skierował z Zambrowa i Czyżewa do rejonu Andrzejewa całą 20. DP Zmot. (gen. Wiktoriana) i część 10. D Panc. Z kierunku północnego (Śniadowo - Głębocz Wielki) ściągnięto do rejonu Srebrnej zmotoryzowany oddział ze składu 21. DP.

Od strony zachodniej zbliżała się w kierunku Andrzejewa 206. DP. W ten sposób zamknięto pierścień okrążenia wokół oddziałów 18. PD. Rano 12 września dowódca 18. DP, wraz ze sztabem i częścią oddziałów dywizji tworzących kolumnę południową (część 33. PP i 71. PP, część 18. pal-u, 18. dac-u, 18. baterii plot, kompani ckm) poszedł do Łętownicy. Kolumna północna (42. PP i 1. dywizjon pal-u) w trakcie przemarszu z Tabędza do Krajewa Borowego została zaatakowana silnym ogniem artylerii i broni maszynowej nieprzyjaciela. Zmusiło to pułk do rozczłonkowania kolumny i przebijania się w kierunku Łętownicy. Kolumnę południową ostrzelała artyleria niemiecka z kierunku Andrzejewa. Tak rozpoczął się ostatni bój 18. DP, który trwał do świtu 13 września.

Polacy walczyli o przebicie się i wydostanie z okrążenia na kierunku południowym - Andrzejewo i wschodnim - szosa czyżewska. Podczas ataku na Andrzejewo przeprowadzonego w godzinach przedpołudniowych, ciężko ranny został dowódca 18. DP płk dypl. Stefan Kossecki. Dowództwo nad dywizją objął dowódca piechoty dywizyjnej, płk Aleksander Hertel. Atak przerwano, a oddziały polskie zostały zepchnięte do płonącej Łętownicy. W godzinach popołudniowych pułkownik Hertel ponowił natarcie na Andrzejewo. Uderzenie rozpoczęto o 14:30. Niemcy kontratakowali, ale w ogniu artylerii i ciężkich karabinów maszynowych zaczęli się cofać. Po wprowadzeniu do walki nowych oddziałów Niemcy ok. godziny 17 zatrzymali polskie natarcie. O godz. 18 (12 września) działania przerwano. Pole walki między Łętownicą a Andrzejewem usłane było poległymi i ciężko rannymi.

Jednocześnie od rana 12 września prowadzono zacięte walki na północ od Łętownicy, gdzie 33. PP osłaniał pozostałe oddziały dywizji. Mimo bohaterskiej postawy Polaków, wobec przewagi nieprzyjaciela, pierścień okrążenia zaciskał się coraz bardziej. O zmroku 12 września wykrwawiona dywizja została otoczona na przedpolach Łętownicy.

więcej znajdziecie tutaj : http://www.gimzareby.neostrada.pl/bitwa_pod_andrzejewem.htm

------------------------------------------------------------------------------------

Na ściane budynku remizy Ochotniczej Straży Pożarnej w Łętownicy powstał mural upamiętniający tragiczne wydarzenia bitwy z 12-13 września 1939 roku stoczonej pod Łętownicą i Andrzejewem.

Autorem i wykonawcą projektu jest pochodzący z Wyszkowa artysta malarz Pan Piotr Karsznia.
Mural przedstawia heroiczną walkę pod Łętownicą, jaką stoczyli bohaterscy żołnierze wojska polskiego z przeważającymi siłami niemieckimi.

Stowarzyszenie Wizna 1939 bierze aktywny udział w odkrywaniu tajemnic historycznych związanych z tymi bitwami.

Według opowiadań mieszkańców Łętownicy gdzieś na polach bitewnych (informacje są rozbieżne i mówią nawet o okolicach stodoły, samotnego drzewa itp. (został zakopany sztandar)
Uroczyste odsłonięcie muralu nastąpi dnia 17 września 2017 roku. W tym właśnie dniu po raz kolejny wspólnie z gminą Andrzejewo odbędą się obchody bitwy jaka rozegrała się 78 lat temu w 1939 roku. Oprócz tego planuje się cykl uroczystości patriotyczno-religijnych m.in. gwieździsty rajd rowerowy dla dzieci szlakiem bitwy połączony z lekcją historii w terenie.

Kesz to male mikro, nietypowe. ukryte w iglaczku za pomnikiem