Stowarzyszenie Historyczne Lubniewica tworzy grupa kilku osób, którym bliskie są Lubniewice. Te obecne, ale także te dawne. Zakresem zainteresowania objęto cały dawny powiat wschodniotorzymski. Członkowie stowarzyszenia szukają każdej okazji do odkrywania historii, włączając się lub inicjując różne akcje. 

Plac Kasztanowy 

Plac Kasztanowy (Kastanienplatz) to dziś maly skwer, z obeliskiem upamiętniającym Osadników Wojskowych. Lecz jeszcze w pierwszej połowie 1945 roku, był to plac upamiętniający wielkiego kanclerza Otto von Bismarcka i Koenigswaldczyków poległych w wojnie prusko-francuskiej, która miała swój początek 19 lipca 1870 roku, kiedy to Napoleon III wypowiedział wojnę Królestwu Prus. Wojska II Cesarstwa Francuskiego przekroczyły granicę Królestwa Pruskiego 2 sierpnia 1870, lecz oprócz ostrzelania Saarbrücken, nie wplątały się w potyczkę z Prusakami. Pierwsze starcie wojsk miało miejsce 5 sierpnia 1870 roku w okolicach Wissembourga, był to początek bitwy pod Wörth, gdzie swoje zwycięstwo Prusacy okupili stratą ok. 10.600 żołnierzy. Już 6 sierpnia 1870 doszło do decydującego starcia pod wsią Spicheren, gdzie po zwycięskiej bitwie wojska Pruskie otworzyły sobie drogę na zachód. Bitwa pod Spicheren okupiła się stratą 4.300 żołnierzy pruskich, w tym pierwszego koenigswaldczyka. Śmierć na polu walki, poniósł grenadier Emil Schröter, który służył w Grenadier-Regiment Nr 12 (2 Brandenburgisches) Prinz Carl von Preußen. Kolejnym koenigswaldczykiem, który zginął na polu walki, był fizylier Wilhelm Urban służący W Infanterie-Regiment Großherzog Friedrich Franz II von Mecklenburg-Schwerin (4.Brandenburgisches) Nr 24, który 16 sierpnia 1870 roku zginął pod Vionville. Najkrwawszą bitwą tej wojny było starcie pod Gravelotte -Saint-Privat, gdzie śmierć poniosło ponad 20 tysięcy Prusaków, w tym dwoch koenigswaldczyków. Pierwszym poległym był fizylier Joshep Kollmann z 10 kompanii Königin Elisabeth Garde-Grenadier-Regiment Nr 3, poległy na polu walki pod Sainte-Marie-aux-Chênes lub Saint-Privat-la-Montagne. Natomiast drugim koenigswaldczykiem był chorąży Adolph Fridrich IV von Waldow-Reitzenstein, który zostal raniony postrzałem pod Sainte-Marie-aux-Chênes 18 sierpnia 1870 roku, w wyniku którego zmari 19 sierpnia w szpitalu polowym 11 Garde-Corps. Zrozpaczony po stracie syna ojciec Carl Ernst Sigismund von Waldow-Reitzenstein, wybrał się w podróż do Francji aby przywieźć ciało syna do Königswalde i pochotwać w rodzinnym stronach. Pogrzeb odbył się 30 września, a ciało złożono na wieczny spoczynek w rodzinnej krypcie w Reitzenstein (Kiełpinie). Wojnę zakończono podpisaniem traktatu pokojowego 10 maja 1871 roku we Frankfurcie nad Menem. Wojna pochłonęla okolo 70 tysięcy żołnierzy po stronie Królestwa Pruskiego, w tym przynajmniej 4 zołnierzy z miasta Königswalde. Mieszkańcy Königswalde w roku 1888, postanowili uczcić pamięć po swoich bohaterach, wznosząc pomnik ku czci poległych w wojnie francusko-pruskiej. Pomnik został poświęcony także kanclerzowi Otto von Bismarckowi, dzięki czemu nie musiano wznosić osobnego monumentu. Pomnik wzniesiono na obecnym Placu Kasztanowym, otaczając go czterema dębami Możliwe, że ilość zasadzonych dębów miała symbolizować czterech poległych zołnierzy. Coroczne obchody zwycięstwa w Königswalde odbywały się najprawdopodobniej 10 maja. Nianaruszony pomnik pozostał na placu kasztanowym do wiosny 1945 roku, kiedy to wojska rosyjskie zaczęły zacierać ślady po dawnych ich mieszkańcach na całych ziemiach odzyskanych. Prawdopodobnie Rosjanie zmusili niemieckich mieszkańców do wykopania dołu, a następnie obalenia do niego pomnika. Taka praktyka była dość powszechna w tamtym czasie. Dzięki staraniom członków Stowarzyszenia Historycznego Lubniewica, wiosną 2023 roku przeprowadzono badania sondazowe w poszukiwaniu pomnika. W wyniku badań ustalono dokładne umiejscowienie pomnika, a także odnaleziono zakopane gruzowisko po jego rozbiciu.