Historia Akademii
Górniczo-Hutniczej w Krakowie sięga 1912 r., kiedy grupa wybitnych
inżynierów i działaczy górniczych, pod przewodnictwem Jana Zarańskiego,
wszczęła zabiegi o zgodę na powołanie w Krakowie wyższej uczelni
kształcącej inżynierów górnictwa. Starania te zostały uwieńczone
powodzeniem i w 1913 roku Ministerstwo Robót Publicznych w Wiedniu
powołało Komitet Organizacyjny Akademii Górniczej, którego
przewodniczącym został profesor Józef Morozewicz. Najwyższe
Postanowienie cesarza Franciszka Józefa z dnia 31 maja 1913 r.
zatwierdziło Akademię Górniczą w Krakowie.
Wybuch I wojny światowej uniemożliwił rozpoczęcie działania Akademii
Górniczej w 1914 r. Jednak po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w
1918 r., Komitet Organizacyjny podjął ponownie pracę i 8 kwietnia 1919
r., uchwałą Rady Ministrów została powołana do życia Akademia Górnicza w
Krakowie. 1 maja 1919 r. Naczelnik Państwa Józef Piłsudski mianował jej
pierwszych profesorów.
15 czerwca 1923 r. położono kamień węgielny pod budowę przyszłego gmachu
Akademii Górniczej. Dwa lata później powstał projekt godła Akademii
Górniczej. Rozwój Akademii Górniczej przerwał jednak wybuch II wojny
światowej. W latach 1939-1945 gmach główny zajął okupacyjny rząd
niemieckiej Generalnej Guberni. Mienie uczelni uległo wówczas kompletnej
grabieży i dewastacji. Dzięki ofiarności pracowników Akademii Górniczej
udało się uratować jedynie część księgozbioru.
W pierwszych miesiącach 1945 r. krakowska Akademia Górnicza była jedyną w
kraju zorganizowaną uczelnią techniczną. Stała się ośrodkiem pomocy dla
innych wyższych szkół technicznych. W 1947 r. podjęto wewnętrzną
uchwałę, by zmienić nazwę uczelni na „Akademia Górniczo-Hutnicza".
Formalne zatwierdzenie tej uchwały przez władze nadrzędne nastąpiło
jednak dopiero w 1949 r. W pięćdziesiątą rocznicę otwarcia, już jako
uczelnia posiadająca 10 wydziałów, Akademia otrzymuje imię Stanisława
Staszica oraz sztandar.
(Źródło - oficjalna strona AGH)
You must be logged-in to see additional hints