Dodatkowe atrybuty skrzynki |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Skrzynka reaktywowana, zmiana lokalizacji. No ktoś musiał się obłowić w skarby co za złodziejski naród.
Skrzynka jest mała, schowana nieopodal secesyjnej willi w której od lat 30 XX wieku mieściło się muzeum ziemi koszalińskiej. Spojler może być przydatny.
Koszalin (pomor. Kòszalëno, niem. Köslin, łac. Scurgum) W XII wieku Koszalin był osiedlem słowiańskim, a dopiero w 1214 roku nadano mu status wsi. W 1266 roku biskup Herman von Gleichen lokował miasto na prawie lubeckim, ustanawiając tym samym Koszalin jako swoją rezydencję i stolicę księstwa kamieńskiego. Po roku 1353 miasto uzyskawszy dostęp do morza zaczęło brać coraz większy udział w handlu morskim. Doprowadziło to do konfliktów z Kołobrzegiem i Darłowem. Wojna trzydziestoletnia i liczne choroby zmniejszyły znaczenie miasta. W 1535 na dżumę zmarło 1,5 tys. z 2,5 tys. mieszkańców. Od momentu, gdy Koszalin dostał się w ręce Bogusława Ernesta de Croya w 1637, aż do roku 1918 Koszalin był uważany za stolicę księstwa kaszubskiego. Istotną przyczyną powolnego rozwoju miasta był pożar w 1718 roku. Pod koniec XIX wieku przeniesiono tu Szkołę Kadetów z Chełmna, a w 1938 roku z części rejencji koszalińskiej utworzono prowincję Poznań-Prusy Zachodnie. 4 marca 1945 miasto zajęła Armia Czerwona i po konferencji w Poczdamie Koszalin znów wrócił do Polski. Miasto było w latach 1950-1975 stolicą "dużego" województwa koszalińskiego. W wyniku reformy administracyjnej z 1998 Koszalin znalazł się w województwie zachodniopomorskim.
Koszalin w czasie wojny został mocno zniszczony, zachowała się jednak ulica willowa która przed wojną była reprezentacyjną częścią miasta na której stały secesyjne wille bogatych mieszczan na Danziger strasse obecnie ulica Piłsudskiego. Niestety lata zaniedbań widać na niektórych budynkach, choć inne ponownie zyskują blask dawnej świetności.