Park Izabeli i Jarogniewa Drwęskich (dawniej: Park Lubuski) - zabytkowy park w Poznaniu położony na Wildzie o powierzchni 4,54 ha. Nazwa parku upamiętnia pierwszego po odzyskaniu niepodległości prezydenta Poznania - Jarogniewa Drwęskiego (1918-1921) oraz jego małżonkę. Obiekt powstał w 1959 z przekształcenia dawnego cmentarza ewangelickiej parafii św. Pawła, pochodzącego z 1865.
Park wydaje się być lekko niedoceniany, a szkoda – spoglądając z charakterystycznej skarpy poczuć możemy się z jednej strony jak w Central Parku z widokiem na nowoczesne wieżowce, z drugiej rozpościera się widok na handlową ulicę Półwiejską, z trzeciej zaś - na Rataje. Iście śródmiejski park, którego atutem jest pofałdowana rzeźba terenu, zimą przeistacza się w prawdziwy raj dla amatorów saneczkarstwa. Na skraju parku stoi Pomnik Powstańców Wielkopolskich, ale do niego zaprasza już pobliska skrzynka - OP4584.
Skrzyneczka lekka, łatwa i przyjemna, skromna, sentymentalna – takie jej założenie, nie ma sprawiać trudności, tylko radość.
Dlaczego tutaj? Ma oko na ulicę Półwiejską – po prostu musiała być gdzieś w okolicy.
Dlaczego fiołkowa? To dla mnie szczególna skrzynka, od niej muszę rozpocząć zakładanie własnych keszy, nie inaczej, kto wie, ten wie...
Jeśli jest to możliwe proszę o uszanowanie jej charakteru i wymianę fantów na te w fioletowym kolorze.
Skrzynka ukryta na sposób leśny, bo jakżeby inaczej. Osoby niepełnosprawne mogą potrzebować pomocy przy podjęciu.
Zawartość początkowa skrzynki: logbook, ołówek, certyfikaty dla 3 pierwszych znalazców + kilka dodatkowych na „dzień dobry” , matrioszka, kapelusik, kolczyki, świeczka.