Skrzynka należy do serii

Atlas Polskich Ryb

Jak wszystkim wiadomo - ryby łowi się za pomocą wędki. Nie wyruszaj na kesze bez odpowiedniego sprzętu. Jeśli wybierasz się na wędkowanie po raz pierwszy w życiu - instrukcję dotyczącą łowienia keszy znajdziesz w opisie skrzynki finałowej (KLIK).

Zdecydowana większość keszy umieszczona jest na sosnach, na wysokości mniej więcej 8 metrów.

UWAGA! Sprawdź kolor taśmy izolacyjnej, oklejonej tuż pod nakrętką złowionej PETki oraz zapisz znajdującą się w logbooku "rybkocyferkę". Dane te będą Ci potrzebne do ustalenia współrzędnych pojemnika finałowego.

Każdy kesz jest zagadką, której rozwiązania szukasz, studiując listing. Życzę udanej zabawy!

LIN

Lin, znany również jako Tinca tinca, to gatunek ryby, który od dawna fascynuje zarówno wędkarzy, jak i akwarystów. Lin jest często łowiony dla sportu, ale jest również popularny w akwarystyce ze względu na swoje interesujące zachowanie i zdolność do przetrwania w różnych warunkach środowiskowych. W rzeczywistości, lin jest tak odporny, że jest jednym z nielicznych gatunków ryb, które mogą przetrwać w stawach i jeziorach z niskim poziomem tlenu, co czyni go idealnym gatunkiem dla początkujących akwarystów.

Wygląd:

Osiąga długość 30-40 cm i masę ciała 1-2 kg, wyjątkowo do 70 cm i 7,5 kg (Węgry, Rumunia). Ciało lina jest krępe, wygrzbiecone, okrągłe w poprzecznym przekroju, pokryte drobnymi łuskami, głęboko osadzonymi w pokrytej śluzem skórze. Płetwy charakterystycznie zaokrąglone. Oczy stosunkowo małe, okrągłe. Otwór gębowy poziomy, w jego kącikach po jednym krótkim i miękkim wąsiku.
Jest jedną z niewielu ryb europejskich, u których występuje wyraźny dymorfizm płciowy, płetwy brzuszne u samca są znacznie większe niż u samicy (przygięte do ciała sięgają za odbyt, u samicy zaś w ogóle do niego nie dochodzą) i mają grubsze promienie.
Grzbiet jest ciemny, szarozielony, boki oliwkowozielone, zielone lub żółtozielone ze złotym połyskiem, brzuch kremowobiały lub żółty. Płetwy ciemnoszare lub czerwonofioletowe. Tęczówka oka czerwona. Osobniki żyjące w silnie zarośniętych wodach mają ubarwienie ciemniejsze, zaś te żyjące w płytkich, przejrzystych wodach są znacznie jaśniejsze i mają czerwonawe okolice warg. 

Występowanie:

Występuje w niemal całej Europie prócz Islandii, północnej Szkocji, północnej Skandynawii i Dalmacji. W Azji spotykany na Syberii. Spotykany w wodach słonawych, np. w przybrzeżnej strefie Bałtyku.
Występuje w praktycznie każdym rodzaju wód stojących i płynących, jednak najchętniej żyje w ciepłych, płytkich, silnie zarośniętych wodach stojących (tzw. jeziora linowo-szczupakowe). Bardzo odporny na niską zawartość tlenu. Jest gatunkiem ciepłolubnym, aktywniejszym nocą. Zimę spędza zagrzebany w mule. 

Odżywianie:

W okresie młodocianym zjada plankton. Później pokarm jego stanowią małe zwierzęta denne (robaki, ślimaki, larwy owadów, mięczaki), rośliny, a także na pół przegniłe ich części. Zimą nie przyjmuje pokarmu. 

Rozmnażanie:

Tarło, od końca V do VII, odbywa się na ciepłych, silnie zarośniętych płyciznach. Samica składa nawet do 900 tys. jaj o średnicy około 1 mm, przylepiając je do roślin wodnych. Młode wylęgają się po 3-8 dniach i pozostaje w miejscu wylęgu przez 14-17 dni. Dojrzałość płciową osiągają po 3–4 latach. 

Ochrona:

Wymiar ochronny: 25 cm
Okres ochronny: nie ma 

Ciekawostki:

Inne nazwy: pszenicznik, oczeretniak oraz kaliniak.