Skrzynka należy do serii

Atlas Polskich Ryb

Jak wszystkim wiadomo - ryby łowi się za pomocą wędki. Nie wyruszaj na kesze bez odpowiedniego sprzętu. Jeśli wybierasz się na wędkowanie po raz pierwszy w życiu - instrukcję dotyczącą łowienia keszy znajdziesz w opisie skrzynki finałowej (KLIK).

Zdecydowana większość keszy umieszczona jest na sosnach, na wysokości mniej więcej 8 metrów.

UWAGA! Sprawdź kolor taśmy izolacyjnej, oklejonej tuż pod nakrętką złowionej PETki oraz zapisz znajdującą się w logbooku "rybkocyferkę". Dane te będą Ci potrzebne do ustalenia współrzędnych pojemnika finałowego.

Każdy kesz jest zagadką, której rozwiązania szukasz, studiując listing. Życzę udanej zabawy!

PSTRĄG

Pstrąg jest rybą zalecaną dla kobiet w ciąży i dzieci. Pstrąg charakteryzuje się niską zawartością zanieczyszczeń, w tym rtęci i innych metali ciężkich.

Wygląd:

Pstrąg tęczowy posiada wydłużone, bocznie nieco spłaszczone ciało o szerokim trzonie ogonowym. Pomiędzy płetwą grzbietową i ogonową występuje płetwa tłuszczowa. Łuski drobne, 135-150 wzdłuż linii bocznej, 14-19 (najczęściej 16) między płetwą tłuszczową a linią boczną (łącznie z łuską linii bocznej). Głowa o tępo zakończonym, szeroko wyciętym pysku. Górne i dolne wyrostki filtracyjne pierwszego łuku skrzelowego guzkowate, wyrostki środkowe pałeczkowate. Płytka lemiesza ma na tylnej krawędzi najczęściej 4 zęby. Jego trzon jest silnie wygięty i zaopatrzony w jeden lub dwa szeregi zębów.Ubarwienie jest zależne od wieku i miejsca przebywania. Najczęściej srebrzyste boki, niebieskoszary lub zielonoszary grzbiet, różowa lub czerwonawa wstęga wzdłuż linii bocznej (której zawdzięcza swoją nazwę) oraz zawsze czarne plamki na głowie, ciele, płetwach (grzbietowej, tłuszczowej i ogonowej). Zauważono, że osobniki żyjące w wodach płynących oraz formy anadromiczne spływające na tarło mają zazwyczaj ciemniejsze i bardziej intensywne ubarwienie od populacji żyjących w wodach stojących (jeziora, stawy) gdzie ryby są "bardziej srebrzyste". Pstrąg tęczowy osiąga zazwyczaj długość do ok. 50 cm (maksymalna zanotowana 120 cm) i przeciętną wagę ok. 3 kg (maksymalna zanotowana 25.4 kg). Dożywa maksymalnie 11 lat.

Występowanie:

Pstrąg tęczowy występował pierwotnie na terenie zlewisk Oceanu Spokojnego w Ameryce Północnej oraz Azji - w rzekach, jeziorach oraz przybrzeżnych wodach morskich. Istnieją dwie odmiany tego gatunku: wędrowna, anadromiczna spływająca do wód morskich i powracająca na rozród do wód słodkich (ang. steelhead) oraz osiadła w wodach słodkich (ang. shasta). Forma anadromiczna w wodach morskich bytuje zazwyczaj w strefie epipelagialnej, nie zanurzając się poniżej 200 m.p.p.m.Dzięki swojej wytrzymałości i szybkiemu wzrostowi pstrąg tęczowy został introdukowany w celach hodowlanych (spożywczych), lub też jako gatunek do połowów sportowych (wędkarskich), w ponad 45 państwach na wszystkich kontynentach poza Antarktydą. Ten fakt miał w wielu miejscach negatywny wpływ na populacje lokalnych gatunków ryb, które były zjadane przez pstrąga potokowego, traciły źródło pokarmu jeżeli żerowały w sposób podobny do pstrągów, zarażały się chorobami zakaźnymi lub pasożytami wprowadzanymi do danego środowiska w trakcie zarybiania pstrągami bądź też dochodziło do krzyżowania się lokalnych, podobnych gatunków z nowo przybyłymi pstrągami tworząc różnego rodzaju hybrydy, które zmniejszały bioróżnorodność gatunkową.Do Polski gatunek sprowadzono w XIX wieku (ok. 1881–1889). W niedużych ilościach spotkać go można w każdej niemal rzece oraz w wielu stawach i jeziorach. W Polsce nie zaobserwowano dotychczas stabilnej samorozradzającej się populacji. Ryby żyjące na wolności pochodzą z zarybień lub uciekły z hodowli.

Odżywianie:

Pstrągi tęczowe są drapieżnikami. Podstawę jadłospisu tych ryb stanowią owady i ich larwy. Wiosną żywią się jętkami i ważkami, jesienią owadami zaniesionymi pod wodę przez wiatr. Z wiekiem tęczaki mają tendencję do uzupełniania swojej diety o małe ryby, żaby, kijanki oraz robaki. Zanotowane populacje w stojących wodach gdzie (prawdopodobnie z przymusu = niedostatek podstawowych źródeł pokarmu) dieta tęczaków uzupełniona została przez plankton. 

Rozmnażanie:

W związku ze zróżnicowanymi środowiskami życia pstrągów tęczowych ich tarło na półkuli północnej odbywa się od przełomu listopada i grudnia do maja, natomiast na półkuli południowej od sierpnia do końca listopada. Ryby wyszukują żwirowate ujścia rzek lub fragmenty zamieszkanego zbiornika z podobnym podłożem. W dnie samica wykopuje uderzeniami ogona duża jamę, w czym często uczestniczy również samiec, broniący jednocześnie dostępu innym rywalom. Zależnie od ciężaru samicy, składa ona 1600 do 2000 ziaren ikry, którą samiec następnie polewa nasieniem. Po zapłodnieniu para zakopuje delikatnie ikrę w sposób analogiczny do kopania jamki. Okres inkubacji jaj w zależności od temperatury wody wynosi od 100 do 150 dni. Ikra w zależności od rozmiaru i wagi samicy ma średnicę od 3 do 6 mm, a młode po wykluciu mają długość od 12 do 20 mm. Tęczaki, które wylęgną się szybko, mają zawieszony woreczek żółtkowy, z którego czerpią pożywienie w pierwszych dniach życia. Dopóki nie spożytkują całego żółtka, pozostają w pobliżu jamki. W tym okresie nazywają się narybkiem. Tylko niewielka część dożywa dorosłości, większość pada ofiarą większych ryb. Narybek pstrąga tęczowego rośnie bardzo szybko, w dobrych warunkach, w środowisku naturalnym już w 3 roku życia waży około 2 kg. Zdolność do rozrodu przy sprzyjających warunkach może osiągnąć już w drugim roku życia ale najczęściej dojrzewa płciowo w 3 lub 4 roku. Część populacji pstrągów tęczowych wiedzie anadromiczny styl życia. Oznacza to, że młode osobniki rodzą się i dojrzewają przez pewien początkowy okres życia w wodach słodkich a następnie spływają do wód słonych - mórz lub oceanu. Po osiągnięciu dojrzałości płciowej ryby wracają do wód słodkich, w których przyszły na świat, aby odbyć swoje tarło i zapoczątkować nowe pokolenie. W przeciwieństwie do dużej części pacyficznych odmian ryb z rodziny łososiowatych, pstrągi tęczowe to gatunek iteroparyczny, co oznacza, że wędrówki na tarło do wód słodkich i z powrotem do morza mogą odbywać wielokrotnie w trakcie swojego życia.

Ochrona:

W Polsce obowiązuje wymiar ochronny pstrąga tęczowego dla połowów sportowych w wodach morskich - 40 cm. 

Ciekawostki:

Pstrągi tęczowe reagują bardzo czule na owady latające, dlatego gatunek ten jest często łowiony przez wędkarzy muchowych. Inną popularną i skuteczną metodą połowów są praktycznie wszystkie odmiany spinningu. Pstrąg tęczowy jest uznawany za jedną z najbardziej walecznych ryb głównie dzięki sile z jaką walczy na haku oraz spektakularnym wyskokom w trakcie holu.

Nasienie pstrąga tęczowego zawiera protaminę (rodzaj białka), która jest antidotum zmniejszającym działanie antykoagulacyjne heparyny. Początkowo protamina ta była pozyskiwana ze spermy pstrągów ale obecnie produkowana jest syntetycznie.

Często używana potoczna nazwa pstrąga tęczowego to tęczak, inne starsze lub mniej popularne nazwy lokalne to głowaciec, podrybek, potok, dziurnik oraz kropkowaniec.