Skrzynka należy do serii

Atlas Polskich Ryb

Jak wszystkim wiadomo - ryby łowi się za pomocą wędki. Nie wyruszaj na kesze bez odpowiedniego sprzętu. Jeśli wybierasz się na wędkowanie po raz pierwszy w życiu - instrukcję dotyczącą łowienia keszy znajdziesz w opisie skrzynki finałowej (KLIK).

Zdecydowana większość keszy umieszczona jest na sosnach, na wysokości mniej więcej 8 metrów.

UWAGA! Sprawdź kolor taśmy izolacyjnej, oklejonej tuż pod nakrętką złowionej PETki oraz zapisz znajdującą się w logbooku "rybkocyferkę". Dane te będą Ci potrzebne do ustalenia współrzędnych pojemnika finałowego.

Każdy kesz jest zagadką, której rozwiązania szukasz, studiując listing. Życzę udanej zabawy!

SZCZUPAK

Szczupaki, często nazywane „wodnymi tygrysami” ze względu na ich drapieżny charakter, są jednymi z najbardziej dynamicznych i efektownych gatunków ryb, które można spotkać w polskich wodach. Ich imponujące rozmiary, szybkość i zdolność do zaskoczenia ofiary sprawiają, że są wyjątkowo cenione wśród wędkarzy. Jako drapieżnik na szczycie łańcucha pokarmowego, odgrywa kluczową rolę w regulacji populacji innych gatunków ryb, takich jak karpie czy leszcze. Jego obecność w ekosystemie wodnym przyczynia się do zachowania równowagi i zdrowia tych ekosystemów.

Wygląd:

Szczupak osiąga długość do 1,5 m i masę do około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są rzadkie. Głowa wydłużona, ze zwężającymi się szczękami i bardzo szerokim spłaszczonym pyskiem. Ubarwienie zmienne w zależności od warunków środowiska. Młode osobniki są zwykle jasnozielone, brązowawe lub srebrzyste. Ciemne plamy na bokach zlewają się czasami w poprzeczne smugi. Starsze osobniki mają ciemnozielony grzbiet, jaśniejsze nakrapiane żółtymi plamami boki i biały brzuch. Płetwy parzyste są czerwonawe i jasne, na nieparzystych występują ciemne poprzeczne paski.

Występowanie:

Cała Europa, z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego, południowych Włoch i południowej części Półwyspu Bałkańskiego a także północna oraz środkowa Azja i Ameryka Północna. Introdukowany w wielu krajach świata m.in. w Hiszpanii i Irlandii.
Żyje w wodach słodkich, zarówno płynących, jak i stojących, oraz w słonawych wodach Bałtyku. 

Odżywianie:

Szczupaki są znane z tego, że potrafią pożerać zwierzęta o różnej wielkości – od ryb, poprzez żaby, aż po ptaki i gryzonie. Świeżo wylęgłe szczupaki odżywiają się zooplanktonem. W miarę wzrostu zaczynają polować, głównie na obunogi z rodzaju Gammarus, by przy długości 4 cm rozpocząć odżywianie się wyłącznie rybami. Dorosłe szczupaki zjadają również dostające się do wody małe zwierzęta lądowe (szczury, myszy, żaby i inne) oraz młode ptaki wodne. Jest świetnie przystosowany do życia wodnego drapieżnika, normalnie nie jest aktywnym myśliwym, choć zalicza się do najbardziej drapieżnych ryb. Czyha w ukryciu między roślinami wodnymi i czeka na przepływającą zdobycz. Większe osobniki mogą aktywnie gonić ławice ryb (na przykład śledzi) w strefie pelagicznej dużych jezior albo Bałtyku. Szczupak wybiera ryby często występujące w jego ekosystemie i dostatecznie duże, "żeby były warte wysiłku”. Wśród szczupaków częstym zjawiskiem jest kanibalizm. 

Rozmnażanie:

Tarło odbywa wczesną wiosną – w marcu i kwietniu, na zarośniętych płyciznach, starorzeczach i zalanych łąkach. Ikra jest bardzo drobna, jest ona przytwierdzana do roślinności wodnej. Wylęg następuje po 12–15 dniach. 

Ochrona:

Wymiar ochronny : 45 cm (od 2007 roku) lub 50 cm (niektóre wody)
Okres ochronny:

• 1 stycznia - 30 kwietnia (w rzekach; w zbiornikach zaporowych)
• 1 marca - 30 kwietnia (w pozostałych wodach)

Ciekawostki:

Rekord Polski 24,10 kg 128 cm (1976 r.) 

Szczupak wzbudza duże zainteresowanie nie tylko wśród wędkarzy, ale także w kulturze. Jest symbolem mądrości i przebiegłości w mitologii skandynawskiej, a w Polsce często jest bohaterem obrazów, grafik oraz bajek i legend.