Skrzynka należy do serii

Atlas Polskich Ryb

Jak wszystkim wiadomo - ryby łowi się za pomocą wędki. Nie wyruszaj na kesze bez odpowiedniego sprzętu. Jeśli wybierasz się na wędkowanie po raz pierwszy w życiu - instrukcję dotyczącą łowienia keszy znajdziesz w opisie skrzynki finałowej (KLIK).

Zdecydowana większość keszy umieszczona jest na sosnach, na wysokości mniej więcej 8 metrów.

UWAGA! Sprawdź kolor taśmy izolacyjnej, oklejonej tuż pod nakrętką złowionej PETki oraz zapisz znajdującą się w logbooku "rybkocyferkę". Dane te będą Ci potrzebne do ustalenia współrzędnych pojemnika finałowego.

Każdy kesz jest zagadką, której rozwiązania szukasz, studiując listing. Życzę udanej zabawy!

AMUR

Idealny dla każdego, kto dba o zdrowie i szczupłą sylwetkę. Amur należy do ryb karpiowatych. Jego mięso jest białe, bardzo delikatne, soczyste, jędrne i dużo chudsze od mięsa karpia. Amur ma również mniej ości, które łatwo odchodzą od mięsa i nietrudną do skrobania łuskę.

Wygląd:

Dorasta do 150 cm długości i 45 kg masy ciała. Ciało wydłużone, nieznacznie bocznie spłaszczone, walcowate, z szeroką głową. Brzuch lekko zaokrąglony. Pysk tępy, zagłębiony między otworami nosowymi. Otwór gębowy w położeniu końcowym. Dwa szeregi zębów gardłowych, zęby na brzegach skośnie ścięte, bocznie ścieśnione i piłkowato pofałdowane. Na pokrywach skrzelowych wyraźne promieniste rowki. Łuski duże, 40–42 w linii bocznej. Poniżej linii bocznej 5 rzędów łusek. W czasie zimowania jego ciało pokrywa się grubą warstwą śluzu, który odrywa się czasem od ciała ryby i spływa z prądem rzeki. W płetwie grzbietowej 10, a w odbytowej 11 promieni. Grzbiet ciemnozielony do czarnozielonego, boki jaśniejsze żółtozielonkawe. Łuski ciemno obramowane tworzą wzór siatki. 

Występowanie:

Chiny oraz dorzecze Amuru - jego pierwotny zasięg jest trudny do ustalenia. Hodowany od X wieku. Ze względu na zalety użytkowe aklimatyzowany w wielu krajach – w Europie od 1950 roku. W Polsce introdukowany od 1964, w 1966 w kompleksie jezior konińskich oraz jeziorze Dgał Wielki na Pojezierzu Mazurskim. Z miejsc hodowli przedostał się do innych zbiorników wodnych. W kolejnych latach zasiedlany również w rzekach.

Odżywianie:

Młode osobniki żywią się zooplanktonem. Przy długości 6-10 cm zaczyna się odżywiać głównie roślinnością wodną (liście i pędy trzcin, glony nitkowate, mchy, ramienice, miękka flora kwiatowa, trawa łąkowa, liście drzew, larwy owadów, małe rybki). W tym czasie jego przewód pokarmowy wydłuża się do około 2-2,5 raza długości ciała.
Żeruje w wodzie o temperaturze od około 12 °C. 

Rozmnażanie:

Amur biały żyje około 15 lat. W sprzyjających warunkach rośnie bardzo szybko. Dojrzewa w 6–7 roku życia. Tarło odbywa się od IV przez całe lato w strefie prądowej dużych rzek nad żwirowym dnem przy temperaturze 20–23 °C. Ikra składana w otwartej toni wodnej spływa z prądem rzeki. Jaja amura białego mają średnicę ok. 1,1 mm. Od 2 do 3 godzin po złożeniu jaja pęcznieją, powiększając swoją objętość 40–50 razy. Inkubacja przy temperaturze 27-29 °C trwa 32-40 godzin. Narybek przebywa w spokojnej wodzie przybrzeżnej, w starorzeczach itp.

Ochrona:

Brak okresu i wymiaru ochronnego. 

Ciekawostki:

W Polsce amur biały nie rozmnaża się w warunkach naturalnych. Sztuczne tarło przeprowadza się w VI i VII.
Wagowy rekord Polski amura wynosi 39,2 kg.