We wsi znajdują się pozostałości gródka stożkowatego z reliktami dworu rycerskiego. Jego pozostałości, jeszcze na początku XX wieku, były wykorzystywane przez miejscową ludność jako materiał budowlany. Murowana wieża mieszkalno-obronna, być może podobna do tej w Tudorowie. Murowane relikty wieży stały jeszcze w XIX wieku, w okresie międzywojennym miejscowa ludność wybierała jeszcze pozostałości obiektu na materiał budulcowy. Badań archeologicznych na obiekcie nie prowadzono, jedynie sondażowe na podstawie których znaleziono kamienne fundamenty wieży na planie kwadratu. Gród jest prawdopodobnie naturalnie ukształtowanym kopcem w formie ściętego stożka, otoczonego reliktami fosy. W 1973 r. przeprowadzono tu badania archeologiczne. W ich trakcie pozyskano liczne zabytki – ceramikę, gwoździe, ostrogę oraz grot bełtu kuszy. Całe założenie datowane jest na XIII–XIV w. W trakcie inwentaryzacji obiektu w połowie XIX w. stwierdzono, że budynki rezydencji zostały rozebrane w XVIII w., a pozyskany materiał wykorzystany do budowy miejscowego kościoła. Według lokalnych przekazów, jeszcze w początkach XX w. wybierano pozostałości kamiennych fundamentów do celów budowlanych. Fundatorem rezydencji był najprawdopodobniej kasztelan krakowski Warsz, zmarły w 1282 r. lub jego syn Prędota (Prandota), piastujący na początku XIV w. urząd kasztelana sandomierskiego, a następnie krakowskiego.
Obecnie szczyt stożka porastają gęste, kolczaste i kłujące krzewy. Schronienie dzikiej zwierzyny i ptactwa. Dlatego skrzyneczkę ukryto u podnóża grodziska.
Uwaga: współrzędne odczytane z mapy Orto mogą być mało precyzyjne. Spoiler jednoznaczny.