***

    Wczesny Białaczów należał do kasztelanii żarnowskiej. Właśnie z osobą biskupa Jana Prandoty herbu Odroważ (1200 - 1266) wiążę się pierwsza lokacja miasta Białaczowa, która to prawdopodobnie się nie udała. Urodzonemu w Białaczowie biskupowi krakowskiemu przypisuje się budowę pierwotnego murowanego kościoła pw. św. Stanisława. Ksiądz Wiśniewski pisze, że według miejscowej tradycji stał on w miejscu „w którem stoją dziś zabudowania dworskie i gorzelnia”. W 1350 roku parafia Białaczów (Balacow) liczyła 366 mieszkańców.

wyobrażenie biskupa Jana Prandoty (1200-1266) - jedyna autentyczna pieczęć z 1243 r. 

    Biskupowi Prandocie poświęcone zostało łacińskie epitafium Hic iacet ecclesie decus, hic pastor bonus, hic flos, którego najstarsze wersje mogą pochodzić z XIII w., zaś wersja najobszerniejsza powstała po otwarciu grobu w 1454 roku. O żywocie biskupa Prandoty na podstawie tekstu z "Żywotów Świętych Pańskich na wszystkie dni roku" z 1910 można posłuchać pod adresem salveregina.pl

    Na początku XV w. w Arkadach Konsystorze tutejszy kościół określany jest jako dawny, a w 2. połowie XV w. Jan Długosz pisze o nim jako kościele murowanym. W 1511 r. istniało murowane prezbiterium i drewniana nawa, zastąpiona w końcu XVI w. murowaną. W latach 1694 - 1696 wzniesiono obecną barokową nawę i przebudowano kościół w całości. 21 maja 1778 roku pisze ksiądz WIśniewski "skutkiem uderzenia pioruna zgorzał wierch kościelny z sygnaturką. Lud ratując wnetrze kościola popsuł organy, ambonę, poniszczył ołtarze".

    Kościoł św. Jana Chrzciciela w Białaczowie był kilkukrotnie restaurowany, gruntownie w 1870 i 1932 r., kiedy też dostawiono zakrystię. Pod kościołem znajduje się sześć sklepionych grobów w których spoczywają dziedzice, fundatorzy, matki biskupów Załuskich, notariusz. 

    Obok kościoła znajduje się plebania zbudowana w latach 1895-97 według projektu Antoniego Czapskiego w stylu eklektycznym. 

    Głowny cmentarz parafialny z grobami zasłużonych dla ziem Białaczowa i okolic znajduje się na ul. Spokojnej w drodze do wsi Petrykozy.

   Na cmentarzu przykościelnym w linii muru wzniesiono w 1852 r. neogotycką murowaną dzwonnicę. Niedaleko stoi krzyż misyjny z drewna. Na zachód od cmentarza przykościelnego na osi kościoła - krzyż na podwyższeniu umocnionym kamiennym. Na wschód - na osi dzwonnicy - figurka Matki Boskiej na słupie, ogrodzona; prawdopodobnie barokowa, w typie ludowym.       

O skrzynce 
Kesz jest ukryty przy dzwonnicy.

Proszę go odkładać nieruchomo i ładnie maskować naturą!

Hasłem jest imię i nazwisko przy krzyżu, ojca głoszącego homilie z okazji 750. rocznicy śmierci Jana Prandoty.