Miejscowość została założona w XVII w., prawdopodobnie przez Bibersteinów-Starowiejskich, jako wieś folwarczna wzmiankowana w latach 1663-76 w aktach rewizji łanów. Folwark był przytaczany w dokumentach po raz pierwszy w 1664 roku. W drugiej połowie XIX wieku wieś została rozbudowana przez hrabiego Teodora Dunina, który przejął ją w spadku. Jednocześnie rozbudował on folwark w latach 1855-80. Jego syn Tytus Dunin rozszerzył założenie dworskie zakładając park krajobrazowy, plantację truskawek, sad owocowy i stawy rybne. Organizował on w Gierałtowiczkach szereg różnych imprez lokalnych, w tym zawody strzeleckie, wyścigi konne i rowerowe, polowania, biegi i zapasy. Duninowie pozostali właścicielami wsi do 1939 r.
We wsi znajdują się obecnie pozostałości zespołu dworsko-parkowego. Obejmują one park, dwa budynki folwarczne i spichlerz z poł. XIX wieku oraz oficynę podworską. Zespół ulokowany jest we wschodniej części wsi, na rzucie zbliżonym do trapezu, ograniczonym ulicami Pogodną, Parkową oraz stawami. Konfiguracja zespołu jest urozmaicona - teren opada w kierunku południowym w stronę stawów. W części północnej znajduje się park krajobrazowy. Zachował się w nim starodrzew: buki, lipy, dęby i graby. Kilka drzew ma status pomników przyrody. Dominuje leszczyna. Zespół folwarczny, poprzedzony rozległą polaną, znajduje się w południowo-zachodniej części założenia. Obiekty folwarczne zgrupowane są wokół kwadratowego dziedzińca. Są wśród nich budynki użytkowane - po renowacji oraz spichlerz (nieotynkowany). Na północnym wschodzie od budynków gospodarczych znajduje się oficyna (po remoncie kapitalnym). W południowo-zachodniej części założenia jest owalne obniżenie terenu z polaną otoczoną drzewami. Mimo parcelacji gruntów pierwotne granice zespołu i jego układ ogólny jest czytelny.
Zespół dworsko-parkowy w Gierałtowiczkach wpisany jest do rejestru zabytków województwa małopolskiego.