Demony Polskie

to geościeżka przedstawiająca demony słowiańskie, którymi nasi dawni przodkowie tłumaczyli niektóre zjawiska przyrodnicze, fizyczne. Jest ona zainspirowana LARP'ami. Jeśli ktoś nie wie co to jest LARP link tu:

Odkrywając ścieżkę keszer powinien wcielić się w rolę wojownika - Wiedźmina, który przemierza świat w poszukiwaniu nowych zleceń, stawiając czoła różnym wyzwaniom. Jest to jednocześnie ścieżka umiejscowiona w malowniczych okolicznościach Międzyrzeckich Jeziorek, które z pewnością pozwolą lepiej wczuć się w rolę i klimat opowieści, a także będzie okazją do przyjemnego spaceru, do którego serdecznie zachęcam (nie wszędzie da się dojechać samochodem, czy rowerem).

Serdecznie zachęcam przeczytanie najpierw zadania finałowego 16. Baba Jaga - OP9HKT, od którego powinniśmy zacząć swą przygodę. Do zdobycia kesza finałowego oraz kesza bonusowego będą potrzebne kordy, te znajdziecie w keszach ukrytych na tej geościeżce. Kesz bonusowy ukryty jest na jednej z wysp, będzie zatem potrzebny środek pływający - tu opcji jest kilka: rowery wodne, kajaki, łódki, czy ew. własny sprzęt pływający.

8. Topielica

Maszerując dalej na wschód nad jeziorem spotykasz

miejscowego barda. W jego oczach widać obłęd, nie ma z nim

dialogu, z jego ust wydobywa się jedynie smutna pieśń:

„W gęstwinie puszcz cienistych

Gdzie cichnie ptaków śpiew

Jeziora krąg przejrzysty

Rozlewa się śród drzew

Tam kiedy noc zapadnie

Gdy zakryje mgła

Żałośnie słychać na dnie

Dziewicy cichy płacz

Młodzieniec raz o nocy

Przemierzał lasu czerń

Ujrzał jak w lustrze wody

Księżyca skrzy się sierp

W tym blasku łzy po licu

Na białą kapią pierś

I słychać głos dziewicy

Podejdźże, podejdźże rękę weź

Łzy moje samotne

Giną w jeziora toni

Fala niech zmyje

Mgła niech je zasłoni

W topieli nieprzebrnionej

Serce zanurzone

Wiatr ukołysze

W cichych wzburzeniach wód

Gdzie znikła ona

Młodzieńca zginął ślad

Tylko w tafli jeziora

Wzburzony księżyc bladł

Szukała go dziewczyna

Przez czarny woła las

Jezioro natrafiła

Gdzie się rozlegał płacz

Poznała to straszydło

Co w cieniu gęstwin drży

Usty zbladłymi krzyczy

Oddajże chłopca mi

Na próżno płacze woła

W błotniste dzicze

Rzuciła w toń jeziora

Zżalone swe oblicze

A łzy jej samotne

Giną w jeziora toni

Fala niech zmyje

Mgła niech je zasłoni

W topieli nieprzebrnionej

Serce zanurzone

Wiatr ukołysze

W cichych wzburzeniach wód”

Wiesz co robić. Musisz odnaleźć zrozpaczoną niewiastę.

Jej łzy są niezbędne!

O keszu: 

-ze względu na wielkość logbooka proszę nie stosować pieczątek

-otwieramy odkręcając 

Pamiętaj o szukaniu kordów!