Gorzenia znajdująca się we wsi Grochowalsk powstała w 1911 roku.
Jest częścią zespołu dworskiego z końca XIX wieku, na który poza gorzelnią składają się dwór oraz park. W 1911 roku Grochowalsk stał się własnością Stefana Gościckiego z Tulibowa. Wówczas nastąpił duży rozwój miejscowości.
W latach 20. XX wieku w Gorzelni przerabiano na spirytus około 5000 kwintali (500 ton) ziemniaków rocznie.
Gorzelnia wpisana jest do rejestru zabytków. Dzieli się na część mieszkalną i przemysłową. W latach PRL należała do PGR i destylowała spirytus z ziemniaków i zboża. Obecnie jest własnością prywatną.
Kesz został umiejscowiony w okolicy dawnego zespołu dworskiego, w niedalekiej odległości od budynków gorzelni.
Proszę o ostrożność w podejmowaniu, wiele dookoła wścibskich oczu, wyglądających z okolicznych domów oraz pobliskich terenów rekreacji.