tanowisko archeologiczne (grodzisko) znajduje się około 2 km na północny-zachód od wsi Prusinowo i około 2 km na północny-wschód od Przybiernówka. Obiekt zajmuje otoczone bagnami owalne wzniesienie o wymiarach 100 x 200 m (2 ha), od strony południowej odcięte wałem o wysokości 1,5 m i szerokości około 6 m, poprzedzonym fosą. Od strony zachodniej, wschodniej, a zwłaszcza północnej - w kierunku pradoliny wypełnionej obecnie podmokłymi łąkami - teren jest do dzisiaj dość trudno dostępny i stromo urywa się kilkanaście metrów w dół. Sama górna powierzchnia wzniesienia mierzy około 0,85 ha. Z przeprowadzonych w 2016 roku badań sondażowych można wnioskować, że stanowisko jest znacznie starsze niż z okresu średniowiecza, jak dotychczas sądzono. Odnalezione artefakty (fragmenty ceramiki) każą umiejscowić czas funkcjonowania grodziska w pradziejach, to znaczy: na okres przełomu epoki brązu i wczesnej epoki żelaza. (ok. 850 r. p.n.e – 450 r. p.n.e.). Krótko mówiąc - człowiek gospodarował w tym miejscu już jakieś 3000 lat temu.
Do grodziska najłatwiej dotrzeć malowniczą drogą polno-leśną, odchodzącą tuż za wsią od zakrętu drogi asfaltowej, łączącej Prusinowo z Przybiernówkiem. Po dotarciu do łąk kierować się trzeba w lewo, drogą wyłożoną płytami jumbo. Po około 300 metrach stajemy w miejscu, gdzie wzgórze za fosą prezentuje się najbardziej okazale. Tu też w kępie olszyny ukryta została skrzyneczka. Forsowania wzgórza od tej strony nie polecam, tym bardziej, że wstep jest tu formalnie zabroniony. Na teren grodziska można się jednak dostać od strony południowej. Wtedy - ze wspomnianej już drogi dojazdowej - trzeba skręcić w lewo obok paśnika. Tędy zapewne wiodła w pradziejach jedyna droga do bramy starożytnego osiedla ludzkiego.