Kościół stojący pośrodku wsi został wybudowany na przełomie XV i XVI wieku. Jest to budowla salowa, na planie prostokąta, orientowana, bez chóru.
Duża i masywna wieża znajduje się od strony zachodniej.
Kościół wzniesiono z kamienia polnego oraz niewielkiej ilości czerwonej cegły, z której wykonano obramowania portali, okien i blendy. Świątynię wraz z cmentarzem usytuowano na niewielkim wzgórzu i otoczono kamienno-ceglanym, wysokim murem, w którym znajdowała bramka i dwie furty cmentarne z przełomu XV i XVI wieku.
W furcie południowej można zobaczyć pięknie zachowaną kamienną kropielnicę na wodę święconą. W XVIII wieku kościół został częściowo przebudowany.
Podczas II wojny światowej uległ on poważnemu zniszczeniu, przez ponad czterdzieści lat pozostawał w ruinie, odbudowa trwała od 1977 do 1986 roku, wtedy nastąpiło poświęcenie świątyni.