Byczyna została ufortyfikowana około połowy XIII wieku, a zapewne w połowie XIV stulecia kamienny obwód obronny miasta został nadbudowany partią ceglaną. Rozbudowano wówczas także bramę Niemiecką o ceglane przedbramie. W XVI stuleciu prace nad obwarowaniami były kontynuowane, m.in. wzniesiono wówczas wieżę Piaskową dla wzmocnienia ich obronności. Ponoć pod bramą Polską skapitulował arcyksiążę Maksymilian po przegranej bitwie pod Byczyną w 1588 roku.
W połowie XIV wieku mury zostały podwyższone partią ceglaną. Ich przeciętna wysokość od strony zewnętrznej miasta wynosiła wówczas około 5,5 – 7 metrów, a grubość 1,3 – 1,7 metra.
Obecnie Byczyna zachowała pierwotny pierścień murów obronnych z XIII – XV wieku i trzy wieże: Polską od wschodu, Niemiecką od zachodu i Piaskową od południa. Wieża Niemiecka posiada dziś ostrołukowy przejazd, który przebity został w końcu XIX wieku. Otoczenie zewnętrzne pasa murów jest zróżnicowane. Od północy ma ono najbardziej atrakcyjną formę, w postaci niewielkiego parku z aleją.