Turkowice, wieś leżąca po prawej stronie rzeki Huczwy swoją nazwę otrzymała od nazwiska właściciela - Henryk Turka. Od czasu pierwszej wzmianki w r. 1469 do 1778 należy do rodziny Turkowskich, następnie do w. XX są własnością Makomaskich.
Już w w. XVII była tutaj parafia greckokatolicka ze swoją świątynią. Na przełomie w. XVII/XVIII miał tu istnieć greckokatolicki klasztor bazylianów, zamknięty w w. XVIII. Po kasacie unii kościół zamieniono na cerkiew prawosławną. Powstał tu również żeński klasztor prawosławny (dzisiaj w budynkach tych mieści się technikum). Katolicy obrządku łacińskiego należeli do parafii Tyszowce. Parafia rzymskokatolicka została erygowana, 1 V 1939 r., przez bpa lubelskiego Mariana Fulmana i uposażona przez dziedzica Edmunda Makomaskiego w 12,56 ha ziemi. W tym samym czasie założono cmentarz grzebalny. W pierwszym roku swojego istnienia młoda społeczność parafialna wkroczyła w ciężki okres II wojny światowej. Akcje eksterminacyjne okupanta i działalność UPA pociągnęły za sobą liczne ofiary śmiertelne. W czasie wojny Turkowice zostały całkowicie spalone (ocalały tylko 2 domy). Do lat pięćdziesiątych istniał tu sierociniec prowadzony przez służebniczki, który z czasem zamknięto, a siostry usunięto.
W archiwum są przechowywane m.in. akta metrykalne od r. 1939, kronika parafialna, księga wizytacji kanonicznych.
Kościół, pw. Niepokalanego Serca NMP, został wybudowany w r. 1870 z fundacji rodziny Makomaskich. W podziemiach jego chowano zmarłych z rodziny fundatorów. W czasie okupacji Niemcy kościół zamienili na magazyn zbożowy. W r. 1973 wyremontowano dach, a w r. 1974 przeprowadzono gruntowny remont (tynki, malowanie farbą emulsyjną).
Kościół murowany, jednonawowy, klasycystyczny, przy kościele zakrystia. Jest on wyposażony w drewniany ołtarz z obrazem będącym kopią Madonny Sykstyńskiej. Na drewnianym chórze są bardzo małe organy ręcznej roboty z okresu przedwojennego. Ponadto w kościele mieści się obraz św. Antoniego barokowy, odnowiony w r. 1948 przez mal. Aleksandra Mizerskiego. Epitafium Pawła Makomaskiego (zm. w r. 1824), marmurowe, w nowszym obramieniu, przeniesione z kościoła w Żulicach (pow. tomaszowski).
Tutaj był jeszcze jeden kościół z okresu unickiego, pw. Nawiedzenia NMP (stał przy Zakładzie), został jednak rozebrany i przeniesiony do Żernik na teren parafii Łaszczów.

Skrzyneczka - PEt  w maskowaniu leśnym.

Powodzenia