Znajdujemy się w okolicach Szprotawy. Miasto to było przez wiele lat związane z lotnictwem wojskowym. W czasach niemieckich podczas trwania I wojny światowej wybudowano tu lotnisko użytkowane przez wojska niemieckie do roku 1945. Potem teren przejęła Armia Radziecka i użytkowała do lat 90 XX wieku. Obecnie teren nie jest wykorzystywany w celach militarnych.Więcej szczegółowych informacji o historii lotniska tu

Ta seria przedstawia kilka typów samolotów, które stacjonowały na szprotawskim lotnisku

Su-17 Cy-17

Samolot myśliwsko-bombowy (oraz jego wersje eksportowe Su-20 i Su-22), oznaczenie NATO Fitter – jednomiejscowy, średniopłat o zmiennej geometrii skrzydeł, konstrukcja metalowa półskorupowa, podwozie chowane w locie z kółkiem przednim, kabina hermetyzowana z fotelem katapultowym. Zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Pawła Suchoja, produkowany w ZSRR. Wszedł do służby w X roku.

Na początku lat 60. w biurze konstruktorskim Suchoja podjęto prace nad poprawą właściwości startu i lądowania, oraz udźwigu uzbrojenia samolotu myśliwsko-bombowego Su-7. Wstępne prace zaowocowały wyposażeniem Su-7 w startowe silniki rakietowe i spadochron hamujący, jednak nie przyniosło to wystarczających rezultatów. W roku 1963 rozpoczęły się prace nad samolotem eksperymentalnym S-22I(inaczej Su-7IG). S-22I zachował wszystkie elementy konstrukcyjne Su-7 oprócz skrzydła, które otrzymało ruchome końcówki. Takie rozwiązanie umożliwiło pozostawienie niezmienionej konstrukcji podwozia, a także zapewniło niewielkie przemieszczenie środka parcia aerodynamicznego. S-22I został oblatany 2 sierpnia 1966. Początkowo skrzydło można było ustawiać jedynie w dwóch skrajnych położeniach, później zastosowano układ hydrauliczno-mechaniczny GMP22, który umożliwiał ustawienie skrzydła w dowolnym położeniu między 30° a 63°. Pomimo wzrostu masy skrzydła i mniejszego zapasu paliwa, niż w wyjściowym Su-7, zasięg samolotu zwiększył się, dzięki lepszym własnościom aerodynamicznym.

W 1968 roku zbudowano kolejny prototyp, S-32. W samolocie tym dodano owiewkę łączącą kabinę ze statecznikiem pionowym, zastosowano otwieraną do góry osłonę kabiny pilota, zamiast odsuwanej do tyłu, przebudowano niektóre instalacje oraz zamontowano na każdym skrzydle dwie belki do podwieszania uzbrojenia. Samolot wyposażony był w silnik Lulka AL-7F-1-250 o ciągu 94,1 kN.

Aby odnaleźć miejsce ukrycia skrzynki należy w tekście opisu odszukać X, ustalić jaką liczbę zastępuje i podstawić ją do wzoru

N 51°36.X-1373    E 15°32.X-1649

UWAGA

Skrzynka może zawierać cyfrę do odnalezienia finału OP97FK 

W skrzynce certyfikaty dla pierwszych i kolejnych znalazców