Bartoszyce - miasto i siedziba gminy wiejskiej w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim leżące na Nizinie Sępopolskiej w dolinie rzeki Łyny.

Bartoszyce to miasto o wielowiekowej historii i tradycji, łączące w sobie wpływy polskie, niemieckie i wschodnie.

Początkowo nosiła ona nazwę Rosenthal – w wolnym tłumaczeniu „Dolina Róż”.
W 1332 Wielki Mistrz Zakonu Luther z Brunszwiku nadaje miastu w akcie lokacyjnym nazwę Bartenstein, co można tłumaczyć na różne sposoby – jako kamień lub skałę Barcji (Bartów), bądź „toporowy kamień".

Herb; Flaga; Patron

• Herb Bartoszyc – stanowią na czarnym tle tarczy dwa skrzyżowane białe topory na białej podstawie podzielonej poziomo czarnymi liniami na trzy białe schodkowe pasy, z których górny jest najkrótszy, a dolny najdłuższy. Pochodzenie herbu częściowo jest związane z nazwą miasta, barte w języku staroniemieckim i barta w staropolskim oznaczają topór i to prawdopodobnie zadecydowało, iż stał się on elementem różnych wersji herbu. Jego wygląd bezpośrednio nawiązuje do symboliki heraldyczno-weksylologicznej miasta. Herb miasta jest prawnie chroniony i uregulowany Statutem Miasta Bartoszyce z 2006 roku.
• Flaga Bartoszyc – przedstawia biały topór na czarnym tle z wąskimi białymi pasami umieszczonymi pionowo po obu stronach. Flaga w kolorystyce, jak i w rysunku nawiązuje do flagi miejskiej Bartoszyc zdobytej przez wojska Władysława Jagiełły w bitwie pod Grunwaldem. Flaga miasta została dokładnie opisana przez Jana Długosza w dziele Banderia Prutenorum. Kolorystyka i proporcje flagi zostały uwspółcześnione i nie powinny przekraczać od 2:3 do 5:8 (szer.: dł.).
• Patron Bartoszyc – patronem miasta jest Bruno z Kwerfurtu (św. Brunon), który symbolizuje ideę wielokulturowości i tolerancji etnicznej oraz religijnej miasta. Oficjalnie został nim ustanowiony 30 września 2009 mocą specjalnej uchwały rady miasta oraz specjalnego dekretu papieskiego Watykanu. W tym samym dniu, w centrum miasta na skwerze przed urzędem miasta i liceum ogólnokształcącym, uroczyście odsłonięto pomnik św. Brunona.

Szczęśliwie miasto nie zostało całkowicie zniszczone podczas wojen a zwłaszcza podczas walk w styczniu i lutym 1945 r., choć straty sięgnęły 50%. Do dzisiaj można tutaj podziwiać relikty dawnej zabudowy, poczynając od tej najstarszej, późnośredniowiecznej (Brama Lidzbarska, kościoły, rynek, kamienne baby (Bartki)).

Po 1945 r. wysiedlono ludność niemiecką, zastępując ją repatryjantami, Polakami i Ukraińcami.

W 1946 r. ustanowiono powiat bartoszycki. W latach 1975–1998 Bartoszyce administracyjnie należały do województwa olsztyńskiego. Dzisiaj to ważny węzeł komunikacyjny oraz ośrodek administracyjny, usługowy i kulturalny województwa.
Według danych GUS z 31 grudnia 2008 roku miasto miało 25 007 mieszkańców, natomiast w 2011 r. miasto miało 24,8 tys. mieszkańców.