Był luty 1945 roku. Zaledwie parę tygodni temu „bohaterska Armia Czerwona wyzwoliła Łódź od hitlerowskiego okupanta”. Do byłej fabryki mebli giętych przy ulicy Zagajnikowej 56 (ob. Kopcińskiego – tam gdzie NFZ i Sąd Rejonowy) przeniosło się z Lublina Biuro Projektów i Studiów Ministerstwa Komunikacji, Poczt i Telegrafów. Utworzone przez rząd komunistyczny – tak naprawdę było lotniczym biurem konstrukcyjnym, kierowanym przez wybitnego, przedwojennego inżyniera – Tadeusza Sołtyka.

Pamiątkowa tablica na budynku przy ul. Kopcińskiego.

Już w Lublinie, te kilka osób, pracujących wcześniej w Polskich Zakładach Lotniczych, zaczęło tworzyć plany pierwszego, polskiego, powojennego samolotu o nazwie „Szpak” – przeznaczonego dla lotnictwa cywilnego. W Łodzi mieli zdecydowanie lepsze warunki do pracy. Zastany warsztat stolarski szybko przystosowano do nowej produkcji, ale zarabiano na nią również wytwarzaniem… mebli. (źródło) 

W kwietniu nadano zakładom nazwę „Lotnicze Warsztaty Doświadczalne” (LWD) a w 1950 roku – „Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego Nr 6”. To w Łodzi powstały projekty takich konstrukcji jak:

LWD ”Szpak” (PZL ”Szpak 4T”) - 1945, samolot turystyczno-dyspozycyjny.
LWD ”Osa” - 1946, motoszybowiec.
LWD ”Żak” - 1947, samolot szkolny, turystyczny.
LWD ”Junak” - 1948, samolot szkolno-treningowy.
LWD ”Zuch” - 1948, samolot akrobacyjny.
LWD-13 (RWD-13) - 1949, samolot pasażerski, dyspozycyjny.
LWD ”Miś” - 1949, samolot transportowy lekki, doświadczalny. 
LWD ”Bies” - 1950 projekt samolotu szkolno-treningowego.
LWD ”Goniec” - 1950, projekt samolotu treningowego.
IS-2 ”Mucha ter” - 1950, szybowiec treningowo-wyczynowy.
LWD ”Skrzat” - projekt samolotu sportowego do samodzielnego montażu.
LWD ”Żuraw” - 1951, samolot wielozadaniowy, łącznikowo-obserwacyjny.

Część z nich pozostała zaledwie w sferze dokumentacji lub prototypu, zaś część produkowano na miejscu.

I tutaj dochodzimy w końcu do sedna. Na tyłach zakładów – niezagospodarowanym terenie naszego dawnego Lasu Widzewskiego – powstał w 1947 roku trawiasty pas startowy. Przyfabryczne „lotnisko” miało podobno 50 m szerokości i ok. 200 – 300 metrów długości, rozciągając się właśnie między południkową nitką dzisiejszej ulicy Wydawniczej, a ulicą Konstytucyjną. Wzlatywały z niego prototypy, jak i gotowe maszyny, kierując się na lotnisko Lublinek.

Istniał tu również mały, drewniany hangar dla samolotów, przywieziony w częściach z okolic Ornety na Warmii. Miał być prowizorką i postać ze dwa lata, ale - choć przerobiony - istniał jeszcze kilkanaście lat temu. (źródło - Kocent-Zieliński E., "Łódzkie samoloty inżyniera Sołtyka", ZP Grupa Sp. z o.o., Warszawa 2010)

Pas startowy funkcjonował do końca istnienia LWD/WSK nr 6, czyli do roku 1952, zaś w późniejszych latach obszar został zabudowany.

Zuch-1 przed oblotem. W tle charakterystyczny gmach szkoły na Kopcińskiego. (źródło)  

********

CIEKAWOSTKA:  Okazuje się, że to nie był jedyny epizod lotniczy naszego "Polesia Widzewskiego". We wrześniu 1939 roku, teren pełnił rolę polowego lądowiska dla samolotów łącznikowych Armii Łódź, której sztab znajdował się  w Parku Julianowskim.(źródło)

********

1.02.2024. - reaktywacja. Finał w nowym miejscu, reszta po staremu.

********

Na kordach nie ma właściwego kesza. Jest tylko etap 1 - pewna tematyczna konstrukcja ze współrzędnymi finału. Na wysokości ok. 1,10 m. Z tyłu. Spisujemy dane, a następnie odkładamy na miejsce.

Finał czeka niedaleko. Mogą przydać się rękawiczki.

Miejsca dość ruchliwe, czyli...trzeba czujnie...