Dodatkowe atrybuty skrzynki

     Jednym z najważniejszych wynalazków w historii budownictwa było wynalezienie w latach dwudziestych XIX w. cementu portlandzkiego. Kilkadziesiąt lat później Opole było już wielkim ośrodkiem produkującym takie materiały. Dlatego też szybko przekształciło się z niewielkiego miasteczka w duży ośrodek miejski, dystansując Brzeg czy Nysę, które jeszcze na początku wieku były liderami w regionie.

     Pierwsza opolska wytwórnia cementu portlandzkiego, znana jako Portland Zementwerke, została zbudowana w 1857 roku, w rejonie dzisiejszej ulicy Struga, po południowej stronie linii kolejowej.

Cementowania Grundmann - żródło Bartłomiej Bogdziewicz

W 1867 r. opolski przemysł cementowy zyskał sławę międzynarodową dzięki odbywającej się wówczas w Paryżu Wystawie Powszechnej Wszystkich Narodów. Wystawiona tam rzeźba, będąca kopią popiersia bogini Junony, odlaną w betonie z cementu własnej produkcji, została nagrodzona jako dzieło świadczące o wysokiej jakości opolskiego cementu.

W 1865 r. żydowski przedsiębiorca Heymann Pringsheim, ówczesny właściciel browaru miejskiego, zbudował drugą cementownię na terenie Opola, usytuowaną w rejonie dzisiejszej wytwórni odżywek dla dzieci Nutricia przy ul. Marka z Jemielnicy.

W 1871 r. powstała cementownia w Groszowicach, a w następnym roku - cementownia w pobliżu Zakrzowa (poprzedniczka dzisiejszej Odry). Kolejną cementownią na terenie Opola była cementownia Giesel w rejonie kolejowego dworca towarowego.

Cementownia Groszowice

W pierwszych latach XX w. powstały w rejonie Opola następne cementownie: Bolko w Nowej Wsi Królewskiej oraz Silesia i Stadt Oppeln (późniejsza cementownia Piast). Do roku 1908 powstało na Górnym Śląsku ogółem dziesięć cementowni, z czego osiem zlokalizowano w Opolu lub jego najbliższych okolicach.

Od czasów wojny do dziś...

Cementownie opolskie nie ucierpiały podczas działań wojennych w latach 1939-1945. Zostały jednak straszliwie zdewastowane i ograbione przez "wyzwolicieli" z szeregów Armii Czerwonej. Najcenniejsze maszyny i urządzenia zdemontowano i wywieziono do Związku Sowieckiego.

W grudniu 1945 r., jako pierwsza zaczęła pracować cementownia Groszowice, a w kwietniu 1946 r. rozpoczęła produkcję cementownia Piast. Najmniej poszkodowana cementownia Bolko, została uruchomiona w czerwcu 1947 r.

Wyczerpywanie się zasobów margla oraz uniedogodnienia związane z emisją pyłów z kominów owocowały zamykaniem kolejnych zakładów. Cementownia Bolko, będąca obecnie na liście chronionych zabytków, swoją działalność zakończyła w 1979 r.

W 2000 r. zamknięto z kolei cementownię Groszowice. Do dnia dzisiejszego wyburzono praktycznie całość jej zabudowań - pozostał goły plac...

Jak dotrzeć do finalnej skrzynki?

Naszą wyprawę rozpoczynamy obok neogotyckiej wieżyczki, stojącej u bram opuszczonego pałacyku, wybudowanego niegdyś dla właścicieli cementowni Pringsheim (obecnie teren Ovity Nutricii). Pałacykowi można się bliżej przyjrzeć z parkingu leżącego tuż obok centrum budowlanego.

Współrzędne zdobyte w małej skrzynce pośredniej poprowadzą Was wzdłuż nieczynnego wyrobiska margla, zalanego w 1997 przez wody powodzi.

Finał niech będzie niespodzianką - przekonacie się, że nie każdy nieczynny zakład musi pójść na marne. Zachęcamy do obejrzenia z bliska :)

Skrzynka:

Zawartość cache'a (nie na wymianę):
- logbook,
- ołówek
- temperówka,
 
Na wymianę to i owo (raczej drobne fanty). Oczywiście dla pierwszego znalazcy certyfikat FTF :)

Powodzenia!

W opisie wykorzystano fragmenty artykułu Pierwsza opolska (...) oraz materiały ze strony Pana Piotra Dziadka