Wśród starych sosen nad polskim Bugiem
Prowadzi droga do dawnych Sugier.
Została studnia, przy niej kalina.
Tam żyła kiedyś matki rodzina.

Tam grzyby rosły jak parasole
I ryb starczało wszystkim przy stole,
A wczasowicze z Białej Podlaskiej
W ognisku piekli sobie kiełbaski.

Tam dzika plaża nadal jest jeszcze.
Las jej nie zarósł, nie zmyły deszcze,
A stara studnia wbiwszy się w ziemię
Jeszcze tam stoi i sobie drzemie.

Może już nikt ci wsi tej nie wskaże
Zadzwoń. Zapytaj. Ja ci pokażę.
A jeśli kochasz spacery długie
Pójdziemy razem na Sugry. Bugiem. 

Walentyna Pawelec - "Bugiem do Kodnia"

Sugry - dawna wieś włościańska licząca sześć domostw, wchodząca w skład dóbr kodeńskich, do której w 1927 dołączono jeszcze trzy domostwa - obecnie widać tylko ślady fundamentów, usychające drzewa owocowe, jeden dom w ruinie i studnię.

Sugry dzisiaj to bardzo urokliwe miejsce - wysoka 10 metrowa skarpa wydmowego niemalże piasku, a w dole graniczny Bug zataczający koliście swe wody. Wśród piasków narastających sosnowym młodnikiem widać najlepiej zachowane w Polsce środkowo - wschodniej fragmenty borów suchych z karłowatą sosną oraz dobrze wykształconymi fragmentami boru chrobotkowego i muraw piaszczystych oraz mozaikę leśnych zbiorowisk zaroślowych, łąkowych i szuwarowych, położonych na skraju doliny Bugu.

Teren obejmuje utworzony w 1990 r. Nadbużański Obszar Chronionego Krajobrazu. Są to cenne przyrodniczo, krajobrazowo i historycznie tereny lewobrzeżnej doliny środkowego Bugu, podkreślające naturalny, zmienny charakter rzeki, która jeszcze na tym terenie w dużej części płynęła innym korytem. Jej kręty bieg z licznymi zakolami starorzeczami (bużyskami), wyspami i naturalną bogatą roślinnością, stanowią o wartości tego terenu. Dużą powierzchnię tego obszaru zajmują  pastwiska i murawy z charakterystyczną dla doliny Bugu roślinnością.

Na podkreślenie i uwagę zasługuje również siedliskowe występowanie trzech gatunków ptaków związanych z korytem tej dużej nieuregulowanej rzeki, a mianowicie: brodziec piskliwy, zimorodek i jaskółka brzegówka. Nieodłącznym elementem krajobrazu tego obszaru jest występujący tu bardzo licznie bocian biały i coraz powszedniejsze czapla siwa i biała.

Źródło: tablica informacyjna na Sugrach

Kesz - mały okrągły pojemnik, w dawnym centrum osady - płytko pod ziemią.

Uwaga, trzy niebezpieczeństwa:

1. Obszar przygraniczny, wizytę na Sugrach należy wcześniej zgłosić w placówce Straży Granicznej w Kodniu,

2. Typowo leśne niebezpieczeństwa - kleszcze, węże, dziki w zależności od pory roku,

3. Stara studnia jest odkryta i głęboka, choć brak w niej wody - uwaga na dzieci.