Jan Kapica (prywatnie brat mojego pradziadka) urodził się 2 lutego 1866 w Miedźnej w powiecie pszczyńskim jako najstarszy syn Jana i Anny z d. Janyga. Na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego ukończył studia teologiczne, po których otrzymał święcenia kapłańskie 15 czerwca 1892. Całe życie był bardzo aktywny politycznie. W 1908 roku opowiedział się po stronie dążeń polskich na Górnym Śląsku. W maju 1908 roku na zebraniu przedwyborczym w Opolu, pierwszy raz użył publicznie zwrotu "my Polacy". Uzyskał mandat i wszedł do Koła Polskiego sejmu pruskiego w Berlinie. Rodzinna anegdota mówi, że władze kościelne zabroniły mu zasiadać w sejmie więc on by pozostać wierny swoim ideałom a jednocześnie posłuszny władzy kościelnej na wszystkich posiedzeniach stał. W czasie plebiscytu agitował za Polską, jako zastępca kierownika Polskiego Komitetu Plebiscytowego na powiat pszczyński. W 1919 roku został przewodniczącym Śląskiego Związku Akademickiego, skupiającego 120 księży działających na rzecz przyłączenia Śląska do Polski. 22 czerwca 1922 witał w Szopienicach wkraczające na Górny Śląsk oddziały gen. Szeptyckiego i odprawił uroczystą mszę polową w Parku Kościuszki.
Na pierwszych trzech pełnoletnich znalazców czekają certyfikaty związane z inna bardzo znaną działalnością ks. Jana Kapicy