Józef Korol (1900-1940)
Urodził się w Strzelcach Opolskich. Rozpoczął studia prawnicze we Wrocławiu, jednak w 1920 r. zaangażował się w akcję plebiscytową na Śląsku i przerwał studia. W działalność plebiscytową zaangażowany był również jego ojciec, który został zamordowany przez bojówkę niemiecką oraz brat - ciężko pobity.
Józef Korol brał udział w III Powstaniu Śląskim działając przede wszystkim w wywiadzie.
W okresie międzywojennym dokończył studia, jednak już w Krakowie.
Działał w Związku Powstańców Śląskich, Związku Akademików Górnoślązaków, w Narodowo-Chrześcijańskim Zjednoczeniu Prawicy i w harcerstwie.
Od 1927 r. Pełnił funkcję wicestarosty w Świętochłowicach, a w latach: 1931-1935 był starostą Tarnowskich Gór.
W 1935 został dyrektorem biur zarządu miejskiego w Chorzowie, a w 1939 r. został wiceprezydentem Chorzowa.
Brał czynny udział w akcjach antyniemieckich, za co władze hitlerowskie umieściły go w tzw. „Sonderfahndungsbuch” – księdze gończej, zawierającej nazwiska Polaków, którzy po opanowaniu śląska mieli zostać natychmiast aresztowani.
Po rozpoczęciu II wojny światowej zaangażował się w działalność konspiracyjną.
Zginął w przypadkowej strzelaninie w Wiśle Jawornik.
Pochowano go w Cieszynie i pośmiertnie odznaczono krzyżem Virtuti Militari. Jego imię nosi główna ulica jednej z tarnogórskich dzielnic – Bobrownik Śl.