Mało osób z Biłgoraja to wie, ale w tym miejscu, w którym stoi budynek I Liceum Ogólnokształcącego im. ONZ w Biłgoraju, był do czasów II wojny światowej jeden z trzech cmentarzy żydowskich w tym mieście (Nieznane jest miejsce pierwszego, najstarszego kirkutu, najprawdopodobniej mieścił się on przy starej synagodze  w okolicy ul. Lubelskiej). Sam pamiętam, kiedy była akcja budowy boisk przyszkolnych w ramach programu „Orlik 2012” zrobił się szum, bo najprawdopodobniej natrafiono na kości ludzkie. Wtedy to powstał pomnik upamiętniający to miejsce. Stoi wstydliwie schowany za płotem i tujami. Na pomniku tym widnieje napis w trzech językach: polskim, hebrajskim i angielskim:

W tym miejscu w latach 1728-1941 znajdował się cmentarz żydowski, który wiosną 1941 roku został zniszczony przez Niemców, a macewy wykorzystano do budowy dróg i chodników. We wzniesionych tutaj stajniach w listopadzie 1942 roku przetrzymywano biłgorajskich Żydów przed ich deportacją do niemieckiego obozu zagłady w Bełżcu.

Jak podaje portal Wirtualny Sztetl, https://sztetl.org.pl/

„Stary cmentarz żydowski w Biłgoraju znajdował się na rogu ul. 3-go Maja (dawna Morowa) oraz ul. Piłsudskiego (dawna Polna)[[refr:|Trzciński A., Śladami zabytków kultury żydowskiej na Lubelszczyźnie, Lublin 1990, s. 19.]]. Został założony w 1725 r. Ostatni znany pochówek miał miejsce pod koniec XIX w.

Na początku XX w. kirkut otoczony był płotem z desek. W późniejszym okresie Żydzi ogrodzili cmentarz murem[[refr:|Brzozowska Z., Trzciński A., Cmentarze żydowskie w Biłgoraju, [w:] Biłgoraj, czyli raj. Rodzina Singerów i świat, którego już nie ma, Lublin 2005, ss. 110-111.]]. Wejście do cmentarza znajdowało się od ul. Polnej (obecna ul. Piłsudskiego). Kirkut porośnięty był przez potężne dęby.

Podczas II wojny światowej, wiosną 1941 r. niemieckie oddziały organizacji Todta zdewastowały cmentarz. Mur kirkutu został rozebrany, a wycięte dęby wywieziono do III Rzeszy. Macewy zostały użyte do budowy dróg i chodników[[refr:|P. Burchard, Pamiątki i zabytki kultury żydowskiej w Polsce, Warszawa 1990, s. 174.]]. Na cmentarzu Niemcy wybudowali baraki - magazyny, w których podłogi zostały wyłożone macewami. W barakach hitlerowcy przetrzymywali Żydów przed wysłaniem ich do obozu śmierci[[refr:|Z. Brzozowska, A. Trzciński, Cmentarze żydowskie w Biłgoraju, [w:] Biłgoraj, czyli raj. Rodzina Singerów i świat, którego już nie ma, Lublin 2005, s. 110.]]. Kirkut miał powierzchnię ok. 0,4 ha.”

Trzeci cmentarz, najnowszy, znajduje się w szczątkowej formie przy ul. Konopnickiej.

Kesz to mikro pojemnik magnetyczny z samym logbookiem po drugiej stronie ulicy niż pomnik..