Na stronie http://www.narol.krosno.lasy.gov.pl/ można przeczytać, że:

„Huta Stara to maleńka wioska na Roztoczu – kilka domów i pozostałości po PGR-ze, osada o siedemnastowiecznych, rzemieślniczych korzeniach. Początkowo funkcjonowała jako zakład hutnictwa szkła w obrębie Brusna Starego. Później zdołała się usamodzielnić i nabrać charakteru rolniczego. W latach 1717-1718, z inicjatywy Adama Mikołaja Sieniawskiego, hetmana wielkiego koronnego, kasztelana krakowskiego, starosty lubaczowskiego, na miejscu wcześniejszego powstała nowa manufaktura szkła kryształowego. Specjalnością zakładu były luksusowe i bardzo cenione przez współczesnych puchary wiwatowe, a także naczynia stołowe i żyrandole.

Jedną z nielicznych pozostałości po dawnej osadzie jest cmentarz greckokatolicki (XIX/XX w.), położony we wschodniej części wsi, na stoku wyniesienia opadającego ku rozległej dolinie. W pobliżu znajduje się miejsce po dawnej cerkwi greckokatolickiej (1928r.).”

I właśnie ten cmentarz jest tutaj myślą przewodnią. Od wojny, kiedy wieś wysiedlono, do 2013 roku praktycznie cmentarz był zapomniany i zaniedbany. Od 2014 roku renowacją nagrobków zajęło się Stowarzyszenie Magurycz i co roku w maju przez kilkanaście dni remontowane były społecznie nagrobki. Klejone, prostowane, oczyszczane. Pracę Magurycza możecie ocenić na zdjęciach, ale zapraszam w to miejsce, aby się przekonać jak to naprawdę z bliska wygląda. Żeby sobie uzmysłowić ogrom tej pracy podaję link ze zdjęciami sprzed prac renowacyjnych, z 2013 r:

 https://fotoroztocze.wordpress.com/2013/10/02/stara-huta-cerkwisko-cmentarz/

oraz przedstawiam krótkie podsumowanie tych prac, które Stowarzyszenie opublikowało na swoim profilu facebookowym, gdyż w tym roku prace renowacyjne zostały zakończone:

„6 obozów Magurycza - Stowarzyszenie Magurycz, w ciągu 6 lat (2014-2019), ponad 80 dni pracy społecznej kilkudziesięciu wolontariuszy, którym
DZIĘKUJEMY CO NAJMNIEJ 280 RAZY DO POTĘGI dowolnej :)
na cmentarzu, do tego jakieś 20 dni pracy poza nim, żeby to wszystko mogło dojść do skutku. Koszt materiałów, sprzętu, wyżywienia i dojazdów ok. 50 tysięcy zł, z dotacji i darowizn. +- 4500 roboczogodzin.
Prawie 280 wyremontowanych nagrobków :)
Wartość? Niepoliczalna :)
Niemniej gdyby ktoś chciał znać stawkę, to ręczę (Szymon Modrzejewski), że 1000 zł za sztukę to... mało, dużo, dużo za mało, żeby określić koszty komercyjnego remontu.”

Źródło: https://www.facebook.com/StowarzyszenieMagurycz/posts/2196352273788824

Tak więc dzisiaj można tym bardziej wyobrażać sobie jak ten cmentarz wyglądał, kiedy ludzie, którzy chowali tu swoich zmarłych, uznawali tę ziemię za swój dom.

Na miejscu cmentarza rośnie las. Samo jego miejsce nie jest w ogóle oznakowane w terenie. Bez mapy, albo bez zaciągnięcia języka trudno byłoby je znaleźć. Jedynie kilkanaście metrów od rogi leśnej stoi ledwo zauważalna tablica, na której Nadleśnictwo Narol informuje, że właśnie wchodzimy na teren użytku ekologicznego „Cmentarzysko”, i że taki użytek zasługuje na ochronę pozostałości ekosystemów. Jednak nie zauważyłem żadnej tablicy informacyjnej na temat samego cmentarza. Cmentarz użytkiem ekologicznym? Dosyć to dziwne. No ale zawsze lepsza taka ochrona niż żadna.

Warto poznać to miejsce.

Blisko cmentarza, po drugiej stronie drogi stoi, również wyremontowany, stary krzyż bruśnieński z inskrypcją w języku ukraińskim: „Pamięci wojny roku 1914-1915”.

Skrzynka znajduje się w rozłożystym buku na terenie cmentarza. Zawiera tylko logbook, więc przyda się coś do pisania.