JAN MERTKA
(ur. 27 lipca 1899 w Przygodzicach, zm. 27 grudnia 1918 w Boczkowie) – pierwszy poległy powstaniec wielkopolski.
W poszukiwaniu pracy wyemigrował do Westfalii, gdzie pracował w piekarni i w fabrykach (m.in. w Bochum) jako monter-elektryk.
Aktywnie angażował się w prace polskich towarzystw młodzieżowych w Niemczech. Podczas I wojny światowej został wcielony do armii pruskiej w Chociebużu.
Następnie wstąpił do I Batalionu Pogranicznego Poznańskiego, stacjonującego w Szczypiornie (Królestwo Polskie), sformowanego między innymi na bazie żołnierzy funkcjonującego w Republice Ostrowskiej) I Pułku Polskiego z Ostrowa Wielkopolskiego, rozwiązanego na rozkaz Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu.
27 grudnia, w dniu wybuchu powstania, Jan Mertka odbywał służbę patrolową w Szczypiornie. Poległ podczas ostrzału ze strony niemieckiej, około godziny 11.30. W odpowiedzi powstańcy zajęli Boczków, który stał się pierwszą w całości wyzwoloną miejscowością w Poznańskiem.
Pochowano go wśród innych powstańców na Nowym Cmentarzu na Wenecji w Ostrowie. Uhonorowany pomnikiem w Boczkowie, tablicą pamiątkową w Przygodzicach oraz ulicą w Ostrowie, Przygodzicach i Nowych Skalmierzycach.
Za pierwszego poległego powstańca wielkopolskiego część historyków uznaje postrzelonego śmiertelnie w Poznaniu około 6 godzin po Janie Mertce Franciszka Ratajczaka.
SKRZYNKA:
Mała na kordach. Mogła by być magnetykiem ale nie jest. W środku cery FTF i dwa dla znalazcow. Uwaga na samochody - skrzynka blisko jezdni.