Największy na świecie niekomercyjny serwis geocachingowy
GeoŚcieżki - skupiające wiele keszy
Ponad 1000 GeoŚcieżek w Polsce!
Pełne statystyki, GPXy, wszystko za darmo!
Powiadomienia mailem o nowych keszach i logach
Centrum Obsługi Geokeszera wybierane przez Społeczność
100% funkcjonalności dostępne bezpłatnie
Przyjazne zasady publikacji keszy
Je moet ingelogd zijn om deze cache te loggen of te bewerken.
stats
Toon cache statistieken
M77 Fort VI Iwanowa Góra "Helicha" - OP8UKZ
Deze cache maakt deel uit van GeoPath!
Log in om de coördinaten te kunnen zien.
Hoogte: 397 meter NAP
 Provincie: Polen > podkarpackie
Cache soort: Traditionele Cache
Grootte: Normaal
Status: Kan gezocht worden
Geplaatst op: 31-07-2018
Gemaakt op: 15-08-2018
Gepubliceerd op: 15-08-2018
Laatste verandering: 21-10-2018
9x Gevonden
0x Niet gevonden
0 Opmerkingen
watchers 1 Volgers
18 x Bekeken
6 x Gewaardeerd
Beoordeeld als: uitstekend
1 x Aanbevolen
Deze cache is aanbevolen door: A walon
Om de coördinaten en de kaart te zien
van de caches
moet men ingelogd zijn
Cache attributen

Go geocaching with children  One-minute cache  Monumental place 

Lees ook het Opencaching attributen beschrijving artikel.
Beschrijving PL

Fort należący do drugiego pierścienia fortów powstały około 1880 r. Obecnie nazywany ”Helicha”. Zbudowany na bazie szańca ziemno-drewnianego siedmiobocznego. Jednowałowy fort artyleryjski o konstrukcji murowano-ziemnej.

Fort przeznaczony był do obrony bliskiej. Głównym jego zadaniem była osłona południowo-zachodniego odcinka obrony. Wyposażony był jak na owe czasy bardzo dobrze, gdyż posiadał ogrzewanie, elektryczność i łączność telefoniczną. Lokalizacja fortu czyniła go trudnym do zdobycia dlatego też fort ten był stosunkowo najsłabiej ufortyfikowany spośród pierścienia Twierdzy.

W dobrym stanie zachowane:

  • Wał z poprzecznicami
  • Schrony pogotowia
  • Resztki koszar szyjowych
  • Poterny
  • Brama szyjowa

 

 

Możliwy dojazd samochodem, choć raczej terenowym

 

Skrzynka

Spory klipsiak. W środku certyfikaty dla trzech pierwszych znalazców oraz fanty na wymianę 

 

 

Twierdza Przemyśl

 

Przemyśl był jednym z najważniejszych punktów na wojskowej mapie c.k. monarchii. Położony  na przedpolu Karpat, w środku Galicji, na skrzyżowaniu dróg był kluczowy dla panowania nad wschodnią Galicją, ochrony Bukowiny i dróg na Węgry.

 

Dlatego powstaje tu twierdza pierwszej klasy. Na jej rozbudowę cesarstwo przeznacza w 1881 roku sporą sumę 5,5 mln zł reńskich, a w Wiedniu uruchamia jednoroczną szkołę dla budowniczych fortecy.

 

Powstaje prawdziwy wojenny majstersztyk - miasto opasane dwoma wielkimi pasami fortyfikacji. Zewnętrzny o długości 45 km ma 17 fortów głównych - a prawie każdy z nich to osobna minitwierdza otoczona murem, fosą, koszarami, schronami, magazynami, wieżami, kazamatami. Do tego 14 działobitni i dwie linie okopów. Gdyby nieprzyjaciel przedarł się przez te umocnienia, natrafiłby na drugi, wewnętrzny pierścień obrony, a tam - kolejne forty, baterie i szańce. Wjazd do twierdzy prowadzi przez 10 ceglanych bram.

 

W każdym forcie siedzą uzbrojeni po zęby żołnierze. W sumie ponad 120 tysięcy wojaków. Na owe czasy jest wyjątkowo nowocześnie, działają: instalacja elektryczna, dźwigi, wentylatory, pompy, reflektory. Forty są betonowe, a w konstrukcjach zastosowano elementy stalowe i pancerne kopuły.

 

Tę masę żołnierzy ktoś musi karmić, ubierać, leczyć i zabawiać. Prowincjonalny Przemyśl rośnie w oczach - w ciągu kilkunastu lat pięciokrotnie zwiększa się liczba mieszkańców, powstają nowe domy, cegielnie, mosty drogowe i kolejowe, wodociągi, szpitale.

 

Budowa twierdzy trwa ponad 40 lat. Inwestycja wzbudza zainteresowanie w całej Europie. W okolicy roi się od rosyjskich szpiegów. Dlatego robotnikom nie wolno mieć przy sobie papieru i ołówków. Nawet w czasie przerwy obiadowej nie mogą ze sobą rozmawiać. Obowiązuje zakaz spacerów obok fortów oraz posiadania gołębi.

 

W maju 1914 roku dowództwo nad Przemyślem obejmuje gen. Herman Kusmanek. Ma do dyspozycji: 14 tys. koni, 1010 dział, dziewięciu generałów, 128 tys. żołnierzy. To głównie Polacy, Czesi, Słowacy, Ukraińcy i Chorwaci. Szybko staje się jasne, że twierdza ma arcyważną misję do spełnienia. Musi zatrzymać rosyjski front, by możliwe było przegrupowanie wojsk austro-węgierskich. Jest trzy razy oblegana (dwa razy przez Austriaków, raz przez Rosjan), a informacje o trwającej 137 dni blokadzie w listopadzie 1914 roku przekazują wszystkie najważniejsze dzienniki Europy. Przemyśl poddaje się 23 marca 1915 roku.

 

 

Budowa Twierdzy Przemyśl rozpoczęła się w 1854 roku. W 1772 roku po I Rozbiorze Polski, gdy Galicja dostała się pod panowanie Austrii okazało się, że utrzymanie tej prowincji jest ważne zarówno ze względu na kwestie polityczne, jak również militarne. Napięcia polityczne pomiędzy Rosją i Austrią były bodźcem do budowy Twierdzy Przemyśl. Do roku 1878 stopniowo powstawała infrastruktura zawierająca: cegielnie, szpitale, piekarnie, młyny, baraki, a także forty poligonalne. Wiele z powstałych wtedy obiektów jest do dziś użytkowanych.

Przemyśl był tylko jedną z wielu propozycji miejsc przedstawionych Cesarzowi Franciszkowi do ufortyfikowania go. Przeważyła prawdopodobnie lokalizacja i bliskość szlaków komunikacyjnych, a szczególnie szlak handlowy w kierunku Krakowa. Decyzja o początku prac fortyfikacyjnych zapadła na początku 1871 r. przez Cesarza Franciszka Józefa.  Plan budowy powstał w ciągu dwóch lat - planowano budowę 23 fortów w ciągu 24 lat. Powstałe fortyfikacje były testowane pod kątem wytrzymałości. Powstawały zarówno forty główne i pośrednie jak również forty łącznikowe. Ze względów finansowych po 1907 roku przerwano realizacje tego projektu. Z tego powodu wyposażenie fortów okazało się znacznie uboższe niż pierwotnie zakładano. Z zakładanych projektów jedynie pierścień zewnętrzny Twierdzy Przemyśl był odpowiednio przygotowany. Miał on 45 km obwodu i posiadał 17 fortów głównych. Wewnętrzny system posiadał 21 dzieł obronnych. Przyczyną nieodpowiedniego zakończenia wszystkich trzech linii obrony była zarówno zmieniająca się sytuacja polityczna, zmiany koncepcji, bardzo długi cykl budowy, jak również brak środków finansowych. Większość fortów okazała się przestarzała, jedynie 12 z nich było odpornych na  wszelkie rodzaje pocisków, a pozostałe tylko na pojedyncze granaty. Zasieki i pola minowe były w znacznym stopniu niezadowalające, w związku z tym w dniach 14-18 sierpnia 1914 roku starano się usunąć braki i niedociągnięcia.

17 września 1914 roku Twierdza miała za zadanie osłaniać odwrót wojsk (2, 3, 4 armii) po przegranych bitwach pod Lwowem i Rawą Ruską w dniach 6-11 września. Rosjanie przeprowadzili na Twierdzę dwa szturmy, w obu ponieśli druzgocące klęski, ponosząc ogromne straty. Oblężenie trwało 24 dni od połowy września 1914 roku i zakończyły się całkowitym niepowodzeniem Rosjan. Stracili oni około trzykrotnie więcej żołnierzy niż obrońcy Twierdzy (ok. 10 tys. żołnierzy).

Drugie oblężenie miało miejsce w nocy z 5/6 listopada 1914 r. gdy armia rosyjska ponownie zaatakowała. Wojska, które wycofały się we wrześniu teraz ze względu na wyniki działań wojennych ponownie zostały włączone do działań. Do twierdzy dotarło ponad 200 pociągów z zaopatrzeniem jednakże wciąż były to niewystarczające ilości, walczący mieli znaczne braki w żywności, lekach, odzieży a nawet opale. Podczas tego starcia wojska rosyjskie zastosowały inną taktykę (nauczone poprzednim doświadczeniem) i otoczyły obrońców pierścieniem wojsk, przez co ubogie już zapasy walczących nie mogły być uzupełniane.  Po przeliczeniu zapasów żywności okazało się, że ze względu na nie w pełni uzupełnione magazyny, dużą ilość ludności cywilnej i jeńców, braknie jej najpóźniej 15 stycznia, dlatego między 23 grudnia 1914 do 6 stycznia 1915 dokonano uboju ok 10 tys. koni na zaspokojenie podstawowych potrzeb. Pomimo tego obrońcy zmuszeni zostali do zmniejszenia niewielkich już racji żywnościowych, co obniżyło morale. Bardzo wielu walczących było chorych, osłabionych, albo niezdolnych do walki. Wiele oddziałów przechodziło na stronę wroga, głównie Rusinów, a walczący żołnierze czasem oddawali się w niewolę, nie wiedząc jaki będzie ich los. W dniach 17-19 marca 1915 roku obrońcy Twierdzy próbowali przełamać okrążenie w jednym miejscu jednakże nie udało się to. W odpowiedzi na te działania wojska rosyjskie przeprowadziły zmasowane natarcie, ale forty udało się nadal utrzymać. Po analizie wszystkich czynników i możliwości zdobycia fortów Naczelne Dowództwo podjęło decyzję o poddaniu się obrońców i jednoczesnym zniszczeniu całego sprzętu wojennego. Od 18 marca 1915 roku rozpoczęto palenie  pieniędzy, niszczenia broni, dział, niszczenia linii okopów, zastrzelenia wszystkich koni (poza koniem Komendanta Twierdzy) a na końcu wysadzaniu fortów. Po dokonaniu tych czynności miano zaprzestać wszelkich działań w stosunku do armii rosyjskiej.

Obrona Twierdzy trwała 4,5 miesiąca, a Naczelny wódz armii austriackiej wydał rozkaz w którym uhonorował walczących, podkreślając że obrona Przemyśla ma pozostać świetlaną kartą sławy armii.

Drugie oblężenie trwało 137 dni od 5 listopada 1914 roku do 22 marca 1915 roku.

23 marca 1915 roku do sztabu armii rosyjskiej dotarł akt kapitulacji i tego samego dnia wojska rosyjskie wkroczyły do twierdzy. Około 120 tys. Osób dostało się do niewoli i tego samego dnia zaczęły odbywać się transporty jeńców na ziemie rosyjskie, które trwały aż do 8 kwietnia 1915 roku. Jeńcy byli kierowani głównie do azjatyckiej części Rosji. Dowództwo Twierdzy dzięki wymianie w marcu 1918 roku wróciło do Wiednia. Szeregowi żołnierze pozostali w niewoli często aż do 1920 r.

Po wkroczeniu wojsk rosyjskich otwarto 7 garkuchni dla głodnych mieszkańców, oficerowie otrzymali pozwolenie na zachowanie broni białej i swobodne poruszanie się. Rosyjski komendant zakazał wojskom rosyjskim rabunków i gwałtów pod kara śmierci a w celu upewnienia się że rozkaz zostanie wykonany kazał zniszczyć cały alkohol. Po jakimś czasie zmienione podejście i zaczęto rusyfikować mieszkańców, wprowadzono język rosyjski jako język obowiązkowy. Wprowadzono się do mieszkań wysiedlonej ludności i sprowadzano rosyjską ludność. Do Przemyśla przyjechał sam car Mikołaj II, obejrzał fort X Orzechowce a także rozdał ordery oficerom i ruble żołnierzom. Po jego wyjeździe rozpoczęto odbudowę umocnień i zniszczonych mostów na Sanie.

Uważa się, że wymienione czynniki były decydujące o poddaniu twierdzy , jednakże  jest to jedynie wersja oficjalna, a prawdziwym powodem było najprawdopodobniej działanie w twierdzy ruchu oporu i szpiegów. Kontrwywiad austriacki badał nastroje wśród cywilów i walczących a także poszukiwał szpiegów. Ponieważ morale było bardzo niskie, a wielu żołnierzy innych narodowości walczyło z przymusu, istniało ryzyko poddania twierdzy. Dowiedziawszy się o tym gen. Kusmanek postanowił poddać twierdzę ale nie zdolną do obrony, tylko jako kupę gruzu i złomu. Został uznany za bohatera po powrocie do Wiednia pomimo procesu sądowego, który zresztą utajniono. Ciekawy jest fakt, że po poddaniu twierdzy w magazynach znaleziono zapasy żywności dzięki którym można by było jeszcze się bronić przez jakiś czas.

Trzecie oblężenie rozpoczęło się 18 maja gdy wojska austro-węgierskie i niemieckie otoczyły Przemyśl. Decydujący atak rozpoczął się 31 marca po bardzo dużym ostrzale prowadzonym z trzech stron. Wojska rosyjskie po zajęciu Przemyśla, bardzo szybko rozpoczęli budowę umocnień i zaanektowali mniej zniszczone forty. Główny atak skupił się na północnym odcinku, wspierany przez armie niemieckie które posiadały najnowsze moździerze kal. 420 mm, które były w stanie przebić nawet 2,5 m grubości mury. Fort X (Orzechowce) i fort XI (Duńkowiczki) i fort XII (Werner) zostały zdobyte, natomiast Xb (Zagrodnia) i IXa (Krzyż) poddały się. 3 czerwca 1915 roku wkroczyły do Przemyśla pierwsze wojska  (Bawarczycy) od strony Zasania, następnie od zachodu kolejne oddziały (austro-węgierska kawaleria). Mosty na Sanie zostały wysadzone przez wycofujące się wojska rosyjskie. Trzecie oblężenie Przemyśla trwało 20 dni.

6 czerwca 1915 roku Przemyśl odwiedził arcyksiążę Fryderyk (następca tronu monarchii austro-węgierskiej). W czasie pobytu zwiedził zarówno Kopiec Tatarski (z którego wciąż jeszcze było widać toczące się walki) jak również forty północnego odcinka obrony.

Trzecie oblężenie było ostatnią istotną bitwą w Przemyślu.

 

Skrzynka została założona dzięki finansowej pomocy Ministerstwa Sportu i Turystyki.

Extra hints
Je moet ingelogd zijn om de hints te zien
Afbeeldingen
front
wejście
w środku
spoiler
zawartość