Zbigniew hr. Ostroróg – Gorzeński syn Stanisława i Elżbiety z Węgierskich – właściciel Lgowa i Tarzec. ur. 15 lutego 1869r. we Lgowie k. Żerkowa. Był wnukiem Hieronima, właściciela Śmiełowa, który w 1831 roku gościł Adama Mickiewicza. Po ukończeniu szkoły średniej oraz studiów na Uniwersytecie Berlińskim, w 1910 roku zawarł związek małżeński z Anielą Biegańską. W między czasie odbył także służbę wojskową w armii pruskiej w latach 1902-1903. Służył w pułku ułanów w Miliczu, gdzie uzyskał stopień podporucznika. Wspomagał działaczy i polskie organizacje na terenie ziemi jarocińskiej. Był fundatorem szkoły i straży pożarnej w Tarcach. Z uwagi na braki kadry oficerskiej 29 listopada 1918 roku objął dowództwo nad utworzonym oddziałem polskim w Jarocinie. Po objęciu komendy zreorganizował oddział liczący w grudniu około 600 żołnierzy. Zorganizował zaplecze (m.in. intendenturę, zaopatrzenie, kuchnię, warsztaty usługowe, administrację oraz opiekę lekarską. Był także fundatorem sztandaru dla jednostki. Honorowy członek konspiracyjnej organizacji “Jedność”. Wysyłał jarocińskie oddziały na wszystkie fronty powstania.

Jeden z uczestników powstania wielkopolskiego tak go zapamiętał: "...Ciekawie było patrzeć na tę charakterystyczną postać komendanta batalionu jarocińskiego. Zamaszysta, staropolska postać, jeszcze w pruskim-wedle własnego pomysłu przerobionym mundurze, z dużą karabelą i pagonami biało-czerwonemi z orzełkiem, wyglądał jak typowy druch komendant, jak go powszechnie nazywano. Patrząc na tego otyłego, wiekiem już steranego oficera w barwnym, fantazyjnym stroju, więcej jeszcze przyglądając się jego postępowaniu, miało się  wrażenie, że to ostatni szlachcic-towarzysz pancerny, cudem jakimś z wyprawy wiedeńskiej przeniesiony w dzisiejsze czasy. Wrażenie to nie było przypadkowe, gdyż Komendant Gorzeński z całą świadomością pielęgnował tradycje rycerstwa polskiego. O nieskazitelnym charakterze i niepospolitej odwadze, uważał za swój obowiązek nieść swe życie w ofierze "za wiarę i ojczyznę". Jak dawni rycerze polscy podczas ewangelii wyciągał do polowy szablę-a my wszyscy za nim- na znak, że w każdej chwili do obrony wiary i ojczyzny jest gotów.  Ta jego staroświecka polskość, przy pogodnym przy tym humorze, zrobiła go ulubieńcem nie tylko własnego baonu, lecz wszystkich nas pod Zbąszyniem zgromadzonych, gdy naczelne dowództwo w zrozumieniu jego zalet mianowało go dowódcą okręgu południowego w Jarocinie z wezwaniem do objęcia natychmiastowego swych obowiązków. Nie mógł się pogodzić z tą myślą, że jego ukochana kompania pójdzie do tej pierwszej wielkiej, a tak krwawej rozprawy bez niego. Toteż został do dnia następnego i chociaż wiek i astma nie pozwoliły mu biec do szturmu, to za obowiązek swój poczytał, kompanię wyprowadzić przynajmniej z okopów w grad kul i granatów."

07.01.1919r. Zostaje mianowany dowódcą VI Okręgu Wojskowego z siedzibą w Jarocinie. W czerwcu tego roku otrzymuje awans na stopień kapitana. Ze względu na stan zdrowia 24 marca 1920 r. przechodzi na własną prośbę do rezerwy. Rada Miejska w Jarocinie w 1920r. Nadała hr. Zbigniewowi Ostrorogowi – Gorzeńskiemu tytuł honorowego obywatela miasta a uroczyste wręczenie dyplomu odbyło się w listopadzie 1922r. 02.04.1921r. za udział w powstaniu wielkopolskim odznaczony został Krzyżem Virtuti Militari, a 28 maja tego roku awansowany do stopnia majora. Był inicjatorem budowy pomnika powstańców w Jarocinie. Pełnił także funkcję Komendanta Towarzystwa Powstańców, które zostało utworzone w 15 stycznia 1922r. w Jarocinie. Po dwumiesięcznej chorobie zmarł w dniu 12 czerwca 1926 roku. Zgodnie z jego ostatnią wolą pochowany został w mundurze powstańczym. W pogrzebie uczestniczyli przedstawiciele władz jarocińskich, towarzysze broni z powstania oraz tłumnie miejscowa ludność. Komendant hr. Zbigniew Ostroróg-Gorzeński spoczął w rodzinnej krypcie grobowej kościoła we Lgowie. W październiku 1959 roku trumna została przeniesiona na przykościelny cmentarz. Nie pozostawił potomstwa, zatem starym zwyczajem szlacheckim nad trumną ostatniego z rodu (w linii męskiej) złamano miecz, tarczę i pieczęć herbową. Jedna z ulic w Jarocinie nosi jego imię i nazwisko. 

Obecnie przed wejściem na teren pałacu w Tarcach znajduję się głaz upamiętniający dawnego właściciela. Z tablicy należy odczytać datę jej powstania i podłożyć do wzoru:

N 51.59.(data powstania tablicy - 1043)

E 17.35.(data powstania tablicy - 1351)

Powstańcy wielkopolscy ziemii jaraczewskiej - Kazimiera Horyza Pachciarz

.