"Skałki Piekło pod Niekłaniem" - to rezerwat przyrody nieożywionej chroniący ciekawe formy ostańców powstałych poprzez erozję piaskowców dolnojurajskich. Poprzez zróżnicowanie twardości skał i ich warstwowe ułożenie, w rezerwacie można oglądać przeróżne kształty: grzybów, stołów, gzymsów i baszt o wysokości do 8m.
Wyprawę należy rozpocząć z parkingu (N 51 11.286 E 20 38.647) przygotowanego przez nadleśnictwo. Osobiście polecam spacer niebieskim szlakiem, zapewni on stopniowe dawkowanie wrażeń z wycieczki a finalnie doprowadzi nas w pobliże skrzynki. Po około 600m marszu szlakiem, po lewej stronie ujrzymy zachodnie skupisko ostańców, szlak ominie je i poprowadzi nas pomiędzy mniejszymi skałkami na drugą stronę rezerwatu. Wydawać się może, że to koniec atrakcji lecz po kolejnych kilkuset metrach docieramy do największych skalnych ostańców wznoszących się wśród lasu jak mury starego zamczyska. Dalsza droga zaprowadzi nas pomiędzy głazami i skalnymi ostańcami do miejsca, które stanowi wizytówkę rezerwatu. Piaskowe ostańce wystają tu ze zbocza tworząc ciekawe formy, kolor zaś słabszych i bardziej zerodowanych skał nadaje miejscu piekielnego charakteru. W tym miejscu warto zostać na dłużej- stąd też blisko już do skrzynki, która znajduje się około 20m dalej.
Skrzynka zasypana 10 cm pod ziemią przykryta jest dodatkowo sporym płaskim kawałkiem piaskowca. Miejsca jej ukrycia należy szukać pod rozdwajającym (albo i roztrajajacym;-) się pniem młodego dębu.